| |
ΦΙΛΕΝΑΔΑ (Παρασκευή 17 Μαρτίου 2023)
Σ’ ενός χωργιού το πέργιαβλο ‘καναν μ-παλιά καντάδες
οι μερακλίδικες καρδιές στσι βιόλες τσι καρνάδες
και στα στενά τση γειτονιάς, ‘πό κάτω απ’ τα μπαρκόνια,
τραγούδαγαν τον έρωντα, τα περασμένα χρόνια,
εκεί-ά γεννήθηκα, σχεδόν μισόν αιώνα πίσω
κι έλαχε του σεβντά καημούς, πολλούς να τραγουδήσω,
από τα κοπελάτα μου είχα μια φιλενάδα
απ’ του χωργιού τη γειτονιά, τη ‘λεγαν «Μαντινάδα»,
ο κύρης τση ήτο-νε βοσκός στ’ αόρι, στα Λιβάδια
κι η μάνα τζη ήτο ανυφαντού, ξόμπλιαζε αγάπης χάδια,
κι εγώ κοπέλι ε-τότε-σας εννιά χρονώ’ γ-και κάτι,
τη μαντινάδα αγάπησα, την γ-κόρη τη σπαθάτη
και κάθα που σουρούπωνε για να μη νιώθει μόνη
καντάδες τση τραγούδιουνα ‘πό κάτω απ’ το μπαρκόνι,
με κοπελίστικη φωνή, φαλτσάροντας τσοι τόνους,
α-που ξ-αγρίγιωνα συχνά τη νύχτα τσοι γειτόνους,
μα την αγάπησα βαθιά κι ας ήμουν-ε κοπέλι
γιατί είχε στην γ-καρδιά φωθιά, στα δυο τζη μάθια μέλι,
γλυκό κρασί τα χείλη τζη, θεέ μου και φίλησα τα,
από τα κοπελάτα μου, έ τα παντέρμα νιάτα,
γοργά διαβήκαν οι καιροί κι εκείνη η φιλενάδα
που ‘χα αγαπήσει πιο παλιά, είδα κι εφόρειε μαύρα,
στο πέργιαβλο τση γειτονιάς, στ’ αϊ-Γιωργιού τ’ αλώνια
εκεί-ά ε-ξενά-παντήξαμε μετά από τόσα χρόνια
κι αντί καντάδα να τση πω, τση λέω μοιρολόι,
γιατί ‘χασε τον γ-κύρη τζη κι η γι-έγνοια ντου τη ν-τρώει
κι αυτή ντε-λόγο αντικριστά, στον ίδιο απάνω τόνο
μου λέει : «όπχοιον λησμονάς, αυτός ποθαίνει μόνο !».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
