Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: απουσία
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130002 Τραγούδια, 269285 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 απουσία
 
Τα μονοπάτια της καρδιάς μου εχορτάριασαν...
τα γνώριμά σου προσδοκώντας τα πατήματα.
Της απουσίας σου αδιάκοπα τα κύματα
και οι βοές τους που ποτέ δεν καταλάγιασαν.

Της προσμονής σου αφουγκράζομαι τα βήματα...
Μα χρόνια τώρα η ηχώ τους είναι  άπιαστη.
Η οπτασία σου απόμακρη και άφθαστη...
Κι ούτε σημάδια σου διακρίνω, ούτε σήματα.

Σαν άσπρο σύννεφο ξεθώριασες και χάθηκες...
Της αντηλιάς η φωτεινιά σε εξαΰλωσε.
Τις στερημένες αντοχές σου τις ανήλωσε...
και πριν ανθίσεις για καλά πάλι μαράθηκες.

Μείναν οι πόθοι ζωντανοί και ανεκπλήρωτοι...
και των χειλιών αποκομμένη η επίγευση.
Λές κι' ήσουν ψεύτικη ελπίδα κι επιτήδευση...
ή κουρσεμένη πολιτεία κι ανοχύρωτη .

Πίστευα πάντα πως θα σ' έφερνε η Άνοιξη...
σαν Πασχαλιά που προαγγέλλει την Ανάσταση.
Λαμπαδηδρόμο σε αόρατη παράσταση...
ολονυχτίας μυστικής όλο κατάνυξη.






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
zari.kardias
19-03-2023 @ 02:14
Της προσμονής σου αφουγκράζομαι τα βήματα...
Μα χρόνια τώρα η ηχώ τους είναι άπιαστη.
Τόσο συγκινητικά εκφραστική τρυφεράδα!!! ::theos.::
...για μια νοσταλγική μυθιστορηματική αγάπη♥!!!
::love.::
...που είναι τυχεροί όσοι μπόρεσαν να την ζήσουν!!!
και όσοι την έχασαν ...θα την αναζητούν πάντα ...άγρια ξημερώματα!!!
...σαν Πασχαλιά που προαγγέλλει την Ανάσταση ::hug.::
Κων/νος Ντζ
19-03-2023 @ 08:13
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
koyloykakoselias
19-03-2023 @ 10:02
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Καλημερα Τασο.
Γιώργος Καλ-Ελ
19-03-2023 @ 12:00
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
19-03-2023 @ 12:16
Ωραίο!
::hug.::
Γιάννης Κατράκης
19-03-2023 @ 23:53
Μείναν οι πόθοι ζωντανοί και ανεκπλήρωτοι...
και των χειλιών αποκομμένη η επίγευση.

Πολύ όμορφα γραμμένο Αναστάση
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
κοποιπεηστ
20-03-2023 @ 08:41
::up.:: ::up.:: ::up.::
-Ειρήνη-
20-03-2023 @ 14:33
Τέλειο, Αναστάσιε, με τον δικό σου, χαρακτηριστικό τρόπο γραφής! Έντονες ποιητικές εικόνες που κάνουν την απουσία σχεδόν παρουσία, σαν οπτασία που δε μπορείς ν' αγγίξεις, ένα παιχνίδι του μυαλού... μπορείς να νιώσεις την απέραντη νοσταλγία στους στίχους σου...
https://youtube.com/watch?v=-h4D99s10wI&feature=share
χωρίς λόγια
21-03-2023 @ 12:21
ομορφιά!!
Ζωή Α.
24-03-2023 @ 14:25
Λές κι' ήσουν ψεύτικη ελπίδα κι επιτήδευση...
ή κουρσεμένη πολιτεία κι ανοχύρωτη .
!!!!! ::theos.:: Υπέροχη νοσταλγική αγάπη!!!!!
::love.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο