| |
Όλοι κρίκοι ίδιας καδένας
Περνώ μέσ απ΄την φωτιά
πού την δόλια καρδιά
σιγοκαίει...
Κι ο αέρας φυσά
κι ότι βρεί το σκορπά
κι όλο κλαίει...
Στην ζωή μου
εγώ κουμάντο θε να κάνω
όσο υπάρχω, όσο ζω΄
ώς να πεθάνω...
όσο υπάρχω, όσο ζώ
ώς να πεθάνω.
Χωρίς βάσανα κανένας
δεν υπάρχει στην ζωή
όλοι κρίκοι ιδιας καδένας
χωρίς τέλος και αρχή.
Καί προβλήματα άν υπάρχουν
και άν καταιγίδες θά΄λθουν
μετά θά΄χει ξαστεριά
θά΄χει σβήσει και η φωτιά...
θά΄χει σβήσει και η φωτιά.
Κι όσο ζώ θα υπομένω
την αυγή θα περιμένω
πού θα διώξει την νυχτιά
θα ανασάνει η καρδιά...
θα ανασάνει η καρδιά.
Χωρίς βάσανα κανένας
δεν υπάρχει στην ζωή
όλοι κρίκοι ίδιας καδένας
χωρίς τέλος και αρχή.
Και φουρτούνα άν θα κάνει
σαν φυσάει ο βοριάς
μετά έρχεται γαλήνη
και ανάτασις καρδιάς...
και ανάτασις καρδιάς.
Η ζωή σου είναι λίγη
τα προβλήματα πολλά
μην αφήσεις να ξεφύγει
τα όνειρά σου να σκορπά...
τα όνειρά σου να σκορπά.
Χωρίς βάσανα κανένας
δεν υπάρχει στην ζωή
όλοι κρίκοι ίδιας καδένας
χωρίς τέλος και αρχή.
Ό-λοι-κρί-κοι-ί-δι-ας-κα-δέ-νας
χω-ρίς-τέ-λος-και-αρ-χή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
