| |
Μέσα στου κόσμου το κενό
έψαξα νόημα να βρω
μα όμως μάταια,
μες σε σοκάκια σκοτεινά
και μονοπάτια μακρινά
για πάντα απάτητα.
Κρυμμένος έμεινα λοιπόν
πίσω απ' της νιότης το βουβό
το χειροκρότημα
για το γιατί που ακόμα ζει
μέσα σε τόσα ερωτήματα
αναπάντητα.
Με επιδέσμους στην ψυχή
και τα όνειρα μου στη γραμμή
να περιμένουνε
με πατερίτσες και παλτά
τα είδα μέσα μου βαθιά
να ζητιανεύουνε.
Και μια υπόσχεσή μικρή
που είχα δώσει από παιδί
μπρος στον καθρέφτη μου,
μένει ανεκπλήρωτη κι αυτή
και με κοιτάει κάθε πρωί
και λέει «ψεύτη μου».
Το ασυνήθιστο ζητώ
σε μια ρουτίνα που εγώ
μόνος μου έφτιαξα,
με υλικά της μοναξιάς
κι όλα τα θέλω της καρδιάς
που εξαπάτησα.
Σε ένα δωμάτιο γυμνό
απ' το παράθυρο κοιτώ
όσα δεν έφτασα,
με ένα δάκρυ αλμυρό
στα μάτια μου να νοσταλγώ
όσα δεν έζησα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
