| |
Στου φόβου τον σκληροτραχηλο πυρήνα
Που σημαδεύει με λέιζερ ακτίνα
Της καρδιάς τα μάτια
Με μια σφαίρα που φυλάει η ψυχή
Φτιαγμένη από χρόνια χαμένα και πληγή
Του ρίχνω να γίνει κομμάτια
Γιατί μετά από τόσο σκοτάδι
Αυτός ο ουρανός
Δε δέχεται τίποτα άλλο
Εκτός από ένα αναρχικό φως
Στου κόσμου τα σωστά, τ' αγαπημένα μέτρα
Με την καρδιά μου που έχει γίνει πέτρα
Του ρίχνω μήπως σπάσει
Και ίσως καταφέρω να πάρω πίσω κι εκείνη
Όπως την είχα στην αρχή, πριν λύπης σελήνη
Μου την αρπάξει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
