| |
Από την ανέκδοτη (με όλες τις έννοιες) συλλογή διηγημάτων ''Αυτά...και μερικά άλλα''
Πάντα έγραφε. Από μικρός. Ωστόσο κανείς δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά. Μέχρι εκείνη τη μέρα ανήμερα των γενεθλίων του 28 Απριλίου που εκδόθηκε το αστυνομικό του μυθιστόρημα ''αχαλίνωτη πραγματικότητα''. Ο αρχικός του τίτλος ήταν ''ξεκοιλιασμένοι'' αλλά ο εκδότης τον απέρριψε ως...βαρύ (παραείναι tough ήταν η ακριβής έκφραση που χρησιμοποίησε) για ένα βιβλίο το οποίο περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια ακριβώς αυτό. Ξεκοιλιασμένους. Του έκανε εντύπωση ότι πάντα οι άνθρωποι (κι αυτός ανάμεσά τους, δεν έβγαζε την ουρά του απέξω) καταβρόχθιζαν το περιεχόμενο οποιουδήποτε είδους προς κατανάλωση, από έναν κουβά σκατά μέχρι ένα βιβλίο δίνοντας πάντα σημασία στο περιτύλιγμα. Αρκεί δηλαδή ο κουβάς με τα σκατά να ήταν βαμμένος με ένα ωραίο φωτεινό χρώμα και το βιβλίο... Α, το βιβλίο να είχε έναν θελκτικό τίτλο και μια ωραία γραφιστική προσέγγιση στο εξώφυλλο. Το περιτύλιγμα μετράει. Το περιεχόμενο έρχεται δεύτερο.
Τόσα πολλά αστυνομικά λοιπόν. Και τα περισσότερα κατά τη γνώμη του άνευ ουσίας. Σελίδες επί σελίδων όχι με αστυνομικό περιεχόμενο αλλά με λογοτεχνίζουσες σεναριακού τύπου περιγραφές. Φονικών τελετουργιών ως επί το πλείστον. Η νέα μόδα. Λες και δεν τα 'χουμε δει στο σινεμά. Αυτή ήταν λοιπόν η νέα μόδα που πάλιωσε την προηγούμενη, τα ερωτικά ντουβάρια των πεντακοσίων και βάλε σελίδων με τις γραφικές περιγραφές του γαμησιού του Mr. Τέλειου με την Miss Γλυκομούνα. Κάθε πενήντα σελίδες γαμιούνται. Κάθε ογδόντα χωρίζουν. Οι σελίδες που παρεμβάλλονται βρίθουν από κλισέ περιγραφές των δυσκολιών στους χώρους εργασίας των ηρώων που συνήθως είναι γραφειάρες άκαρδων πολυεθνικών. Στο τέλος-guess what- νικάει ο έρωτας. Πίπα πάνω απ' όλα! Γράφονται ακόμα τέτοια αλλά όχι σαν τα αστυνομικά. Τα αστυνομικά είναι περισσότερα. Έγραψε λοιπόν κι αυτός το αστυνομικό του συνεισφέροντας στο trending των καιρών, το έστειλε μέσω mail στον εκδότη, εκείνος το δέχτηκε κι όλες οι διαδικασίες για την έκδοση έγιναν ηλεκτρονικά. Δεν συναντήθηκαν ποτέ. Το μυθιστόρημα φυσικά το υπέγραφε με ψευδώνυμο. Ο εκδότης αν και στράβωσε στην αρχή, το βούλωσε όταν άκουσε τα καλά μαντάτα από το τμήμα marketing του εκδοτικού για το πόσο προχωρημένο κι εναλλακτικό είναι όλο αυτό το στήσιμο κι ότι με την σωστή προώθηση όλης αυτής της μυστικοπάθειας οι πωλήσεις θα εκτοξευτούν στα ύψη. Πράγμα που δεν άργησε να γίνει. Το βιβλίο βρισκόταν στην τρίτη έκδοση όταν μια γυναίκα βρέθηκε στο κέντρο της Αθήνας ξεκοιλιασμένη με τον τρόπο ακριβώς που περιγράφεται στο βιβλίο. Στο μέτωπό της μια σφραγίδα με το όνομα της ηρωίδας. Δυο μέρες μετά ακολούθησε κι ο ήρωας. Ύστερα κι άλλος. Κι άλλος. Κι άλλος. Κι άλλος. Πώς να αποδώσεις σωστά φόρο τιμής σε ένα βιβλίο που μιλάει για ξεκοιλιασμένους μόνο με ένα-δυο θύματα; Θέλει κάμποσους για να δείξει το πράγμα, να γίνει μπούγιο ή όπως θα έλεγε και ο ποιητής ''θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς''. Και φυσικά ο τίτλος ''αχαλίνωτη πραγματικότητα'' ταίριαζε πλέον γάντι. Στην αρχή όλοι πίστεψαν πως οι φόνοι ήταν ενέργειες κάποιου τρελού fan αναγνώστη του βιβλίου όπως π.χ. όταν κάποιος κάνει τατουάζ στίχους τραγουδιού του αγαπημένου του συγκροτήματος. Διαψεύστηκαν όταν κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες το sequel με περισσότερες σελίδες και τίτλο ''θα το ξανακάνω'' με την μέθοδο της αυτοέκδοσης αυτή τη φορά και τα αντίτυπα να φτάνουν στα βιβλιοπωλεία μέσα σε φάκελο ανώνυμου αποστολέα. Αλλά αυτό δεν το ξέρουν ακόμη καθώς ανέκαθεν ο δρόμος των ανθρώπων, ακόμα κι από εθελοτυφλία, αργεί να διασταυρωθεί με τη φρικτή αλήθεια. Άλλωστε ακόμα και για τα ευπώλητα βιβλία στα οποία ανήκουν πλέον τα αστυνομικά το αναγνωστικό κοινό εξακολουθεί να παραμένει μικρό και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί το νοητικό του επίπεδο ή να εξηγήσει το λόγο για τον οποίο τα μάτια του βρέθηκαν να διαβάζουν τις συγκεκριμένες σελίδες. Κάτω από την ταμπέλα ''αναγνωστική απόλαυση'' ο συγγραφέας εξακολουθεί να κάνει τη δουλειά του, όχι τη συγγραφή την οποία πλέον και παρά την επιτυχία αντιμετωπίζει σαν πάρεργο. Της αναγνωρίζει ωστόσο πως χάρη στην ενασχόλησή του με αυτή ανακάλυψε την πραγματική του κλίση και ότι αποτέλεσε την αφορμή να θυμηθεί μια παλιά του εμμονή με τις τελετουργίες την οποία είχε εδώ και χρόνια σκεπάσει η λήθη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
