| |
| | Ο χαμένος |  | | |
Είμαι χαμένος στη ζωή, μα άκου πριν με κρίνεις,
έχασα απ’ τον έρωτα που τόσο προσδοκώ…
Όχι αυτόν τον εύκολο που μένει σ’ ένα σώμα,
μα από τον απάνθρωπο κι ανίκητο θεό.
Όσο κι αν αντιστάθηκα το πνεύμα μου ορίζει,
κι ερασιτέχνης μου ζητά, να είμαι μια ζωή.
Να ζω εγώ τον έρωτα, μόνο μέσω της τέχνης,
και σα βλέπω το έργο μου, να παύω, αν μου αρκεί…
Οι έρωτες οι ανθρώπινοι, με απογοητεύουν,
(πρώτα με γοητεύουνε, ύστερα με μπερδεύουν)
βλέπω το πόσο φθήνουνε (όσο περνά ο χρόνος)
και έτσι από δίπλα τους, κάλιο να είμαι μόνος…
Μα ο έρωτας της μούσας μου, που 'χε παιδί την τέχνη,
στο χρόνο μένει ακλόνητος και την ψυχή εκπαιδεύει, (εκμαιεύει),
Για αυτό σου λέω έχασα και μια ζωή χαμένος,
θα ζήσω μες στην τέχνη μου για πάντα εκεί ταγμένος…
Χαμένος με τον έρωτα… Μόνιμα ερωτευμένος!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
19-04-2023 @ 14:54 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αγιοβλασιτης
19-04-2023 @ 19:25 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | -Ειρήνη-
20-04-2023 @ 14:47 | Δε μπορώ να μη χαμογελάσω με το ποίημά σου, Skylight! Μου θυμίζει πολύ την ατάκα του Χορν στην "Κάλπικη λίρα": "ένας καλλιτέχνης δεν πρέπει να παντρεύεται...", που επαναλαμβάνεται στο πέρασμα του χρόνου... πάντως το "για πάντα" είναι μεγάλη κουβέντα... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
