MARGARITA
26-09-2006 @ 04:13 | Αγία μου φθορά, προφύλαξέ με από σένα!
Από μόνος του αυτός ο στίχος είναι ποίημα...εξαιρετικό όλο Χρήστο
::up.:: | |
guesswho
26-09-2006 @ 04:37 | Πώς να κρατήσω το ύψος μου αφού η γη υποχωρεί τριγύρω;
Άπιαστος ακόμη μια φορά! ::smile.:: | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
26-09-2006 @ 04:58 | Που ξαποσταίνουν τα όνειρα που άκρατη τα πότισα ματαίωση
Και οι χιλιάδες τρυφερές αισιοδοξίες του άλλοτε;
Πώς να κρατήσω το ύψος μου αφού η γη υποχωρεί τριγύρω;
Αγία μου φθορά, προφύλαξέ με από σένα!
Γράφεις πολύ ωραία Χρήστο,θα βαρεθείς να τ' ακούς. ::yes.:: | |
ΑΙΟΛΟΣ
26-09-2006 @ 07:02 | Ανασαίνω ακόμη. Αυτό μου απόμεινε, και το ν’ αναρωτιέμαι :
Από πότε να χρονολογούνται οι ίαμβοι της εγκαρτέρησης
και πότε θα γραφτούν οι τελευταίοι ανάπαιστοι της θλίψης;
Θαυμάσιο κι αυτό το γραπτό σου Χρήστο…
Να είσαι καλά, να γράφεις και να σε διβάζουμε… ::smile.:: | |
agrampeli
26-09-2006 @ 07:35 | Πώς να κρατήσω το ύψος μου αφού η γη υποχωρεί τριγύρω;
πολύ πολύ ωραίο ::smile.:: | |
 |
