| |
Μοιάζεις σοκάκι νυχτωμένο
Μοιάζεις σοκάκι νυχτωμένο
όμως μου λες πως μ' αγαπάς
κι ότι δεν θες αλλού να πας
μα με κοιτάζεις πια σαν ξένο
Αγάπη μου' γινες αρρώστια
με' χεις ρίξει στο σκοτάδι
και η σκέψη μου ρημάδι
ζούμε σα να είμαστε χώρια
Δεν σ' αφήνει ο εγωισμός σου
λίγο να ισορροπήσεις
μήτε λεπτό να δακρύσεις
ζεις μόνο για τον εαυτό σου
Μοιάζεις σοκάκι νυχτωμένο
π' αποφεύγει το καθρέφτη
κρύβεσαι όπως το κλέφτη
και με' χεις πάντα πικραμένο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
