| |
Βρέθηκα κάποτε σε ένα πανηγύρι
κοντά στη γειτονιά που έχω μεγαλώσει
και μια ιστορία γράφτηκε ακόμη σαν αυτές,
που έχουμε όλοι ζήσει, τις καθημερινές.
Ίσως δεν έγινε ποτέ,
μα ίσως ήταν χθες.
Είχε τόσους πάγκους με πράγματα πολλά
και γύρω να περιπλανιέται αδιάκοπα ένα πλήθος,
ο ήλιος ήταν έντονος και οι δρόμοι ήταν γεμάτοι,
όλοι κάπου πήγαιναν κι όλοι έψαχναν κάτι.
Ακολούθησα λοιπόν κι εγώ
της βουής το μονοπάτι.
Θέλησα να φάω τότε ένα καλαμπόκι,
το απολαμβάνω πάντα όταν πάω σε πανηγύρι,
έψηνε είδα μερικά σ’ έναν πάγκο μια κυρία,
της ζήτησα ένα και ξεκίνησε τη διαδικασία.
Μα εμφανίστηκε σιγά σιγά
μια ταχυπαλμία.
«Ποιος να το περίμενε» σκέφτηκα ειρωνικά
και παρακαλούσα μέσα μου γρήγορα να φύγω κάπου
αιώνας πέρασε μέχρι να πάρω τα ρέστα και το καλαμπόκι,
μα γνώριζα καλά τους δρόμους και χάθηκα με την πρώτη.
Οι χτύποι της καρδιάς συνόδευαν
τα βήματα σαν κρότοι.
Μετρούσα ως το χίλια για να ξεχαστώ
κι έναν γνωστό προσπάθησα μάταια να αποφύγω,
μα έφτασα τελικά κάποια στιγμή στη γειτονιά μου,
που όλα τα πάρκα ξέρω λες και είναι τα παιδιά μου.
Κάθισα σ’ ένα παγκάκι
και ανέπνευσε η καρδιά μου.
Είχα όμως τρόπαιο αυτό το καλαμπόκι,
που κάπως δυσκολεύτηκα να το αποκτήσω,
μα ακόμη και αν κόπιασα λίγο παραπάνω,
την επόμενη φορά θα το ξανακάνω.
Και μέχρι να το φτάσω θα κοιτάω κατάματα
ό,τι δε θα φτάνω.
Κι εσένα που νοστάλγησες ένα καλαμπόκι
κι όταν πας να το αποκτήσεις σε πιάνει δυσφορία
σε αγαπώ κι εύχομαι η αγάπη να σε παρασύρει,
στην ψυχή νερό να ρίξω μ’ ένα ποτιστήρι.
Θα πάμε κάποια μέρα
μαζί στο πανηγύρι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
