Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Εκφάνσεις καθημερινότητας
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130384 Τραγούδια, 269364 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εκφάνσεις καθημερινότητας
 
Γέμισα το ψυγείο μου χθες..
Τρόφιμα, χυμούς, παγωτό βανίλια που μ΄αρέσει..
Μα ακόμα πεινάω, διψάω, πικραίνομαι..

Έβαλα και πλυντήριο επίσης..
Σεντόνια, μαξιλαροθήκες, σκεπάσματα..
Μα πάντα στον καναπέ μου καταλήγω, να κοιμάμαι..

Αγόρασα, προχθές, ένα ζευγάρι όμορφα γοβάκια..
Μαύρα δερμάτινα..
Τα κοιτάζω διαρκώς, με την άκρη του ματιού μου,
καθώς δένω τα κορδόνια απ΄τα παλιά μου αθλητικά..

Άλλαξα και τη λάμπα του γραφείου μου..
Δικαιολογημένα μάλλον, απορούσε η φίλη μου
γιατί κάθομαι πάλι στα σκοτάδια..

Αύριο, θα πάω δυο παντελόνια μου για στένεμα..
Κι όμως δε με χωράει ο τόπος..



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Αν δε βλέπεις που πας..θα πας εκεί που κοιτάς...
 
ΤΟΞΟΤΗΣ
26-09-2006 @ 06:40
Καλό σου απόγευμα Ελενάκι,
Το έχω νιώσει και σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Ο χρόνος, μας κάνει να ξεπερνάμε τις θλίψεις μας. ::love.::
Doctor Who
26-09-2006 @ 06:45
Πολύ ωραίο ::up.:: , γιατί λες ότι δεν σε χωράει ο τόπος... Ε!
Palioxaraktiras
26-09-2006 @ 06:59
Ελενη μου διδασκεις την εννοια της αδρανειας στη φυσικα μεσω της ποιησης Εισαι υπεροχα δυνατη οπως ακριβως και η αδρανεια. Στο μαρξισμο και στον διαλεχτικο υλισμο γενικα αυτο οριζεται ως υστερηση ταξικης συνειδησης Εχει ενα σχετικο παραδειγμα ο εγκελς η ο μαρξ δε θυμαμαι πια (ισως θυμαται ο συντροφος τασ) που αναφερεται στα κιτρινα παπουτσια.
Υπεροχη λοιπον και σαν ερμηνευτρια του διαλεχτικου υλισμου. Αν δε βιαζομουν γαμωτο ισως ανακαλυπτα και καποιο αλλο τομεα για συσχετιση χαχαχαχαχαχαχαα
agrampeli
26-09-2006 @ 07:17
::up.::
guesswho
26-09-2006 @ 07:53
"Κι η ζωή να περνάει έξω απ'το παράθυρο,
κάτω απ'το μπαλκόνι...
κι όσο ο δρόμος γεμάτος φαντάζει,
η μοναξιά... να! μεγαλώνει..."

Πικραμένο Ελένη... κι όμορφο συνάμα.
~ Εφυγα ~
26-09-2006 @ 09:59
Βρε Ελένη...... Δεν αλλάζεις κάτι άλλο.... ξέρεις εσύ.....
montekristo
26-09-2006 @ 11:00
Αύριο, θα πάω δυο παντελόνια μου για στένεμα..
Κι όμως δε με χωράει ο τόπος

............
psyxanemisma
26-09-2006 @ 13:03
όσα δε πόθησες μικρή
μεγάλη θα τα ψάξεις
γι αυτό ζήσε το παρόν
και τη ζωή ν' αδράξεις..... ::angel.::
μπρουχίτα
26-09-2006 @ 14:01
..............
seizeTHEday
27-09-2006 @ 02:14
Πολύ καλό! Καλή σου μέρα!
Αγνή
27-09-2006 @ 04:20
Τα είπες όλα, και γιά μένα!
Nocturna_
27-09-2006 @ 05:38
Να΄στε καλά όλοι..Σας ευχαριστώ..
Καλή σας μέρα ..
« Ακρόνειρο »
27-09-2006 @ 07:06
Αυτό είναι το κακό.
Πως εμείς.
Όλοι εμείς.
Έχουμε βάλει να τσακωθούν αυτά τα 2 κοριτσάκια.
Καθημερινότητα-Φαντασία.

Ας τα αφήσουμε να παίζουνε παρέα.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο