| |
Κομπάρσος Γ’
Κάποτε τρέχεις μακριά απ’ τις ώρες κι άλλοτε κοντοστέκεις και τις κοιτάς αδιάφορα
Ο δείκτης ένα βέλος που αδιάλειπτα σε συντροφεύει
Κι εσύ πότε Γουλιέλμος και πότε το μήλο
Και στην άκρη ένας μικρός αναλώσιμος ανώνυμος
Κομπάρσος Γ’
Γιος
Η ιστορία που δεν γράφτηκε για σένα υπήρξε σκληρή
Θα ταξίδευες μακριά από την πατρική χώρα
Θα έβγαινες έξω από τη βαριά σκιά του γένους σου
Για να βρεθείς να καίγεσαι στο κέντρο του Ήλιου
Και να ευωδιάζεις χρησμούς και προπατορικά αμαρτήματα
Πρώτα γέρασαν τα βάσανά σου κι ύστερα εσύ
Σα να σου μετάγγισαν αργά-αργά το θάνατο οι λέξεις που κατάπιες μες’ στα χρόνια
Στο τέλος η γλώσσα σου κρέμασε κι αυτή
Όμορφη ροζούλα, παράλυτη κι άτεκνη
Που κάποτε τη φοβόσουν κι ύστερα τη δάγκωσες
Τώρα που εξαϋλώθηκες όλα πάνε καλύτερα
Μια μικρή μπαλαρίνα στροβιλίζεται στον Κήπο, ανάμεσα σε οπωροφόρα δέντρα
Τα κλαδιά της ματώνουν τα μπράτσα
Οι πέτρες της πληγώνουν τα πέλματα
Κι έτσι γεννιούνται ζουμεροί και γλυκείς καρποί προς τέρψιν θεών και βασιλέων
Πώς να συντρίψεις τον που τους γεύτηκε;
Το ρολόι δε μέτρησε ποτέ στο χρόνο
Εσύ δεν μέτρησες ποτέ στις μπαλαρίνες του κήπου
Κάθε πρωί εμφανίζεσαι σαν ένα χέρι έτοιμο να σκίσει τον κόσμο στα δύο
Και κάθε βράδυ σαν αυλαία πέφτεις, λες για τελευταία φορά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
