| |
Πάρτυ γενεθλίων
Η πρώτη επέτειος ήταν μια ολωσδιόλου κοινότυπη έκπληξη
Σαν πάρτυ γενεθλίων
Το κλάμα μου άφριζε στα σκαλοπάτια για τόσο πολλές ώρες
Που πια δεν θυμάμαι γιατί έκλαιγα
Δε θυμάμαι πολλά από εκείνη τη μέρα γενικά
Ξέσπασα θύελλες μέσα απ’ τους φωταγωγούς
Σήκωσα τους θεούς ψηλά σ’ έναν στρόβιλο
Κι ύστερα τους τσάκισα στο πίσω μπαλκόνι
Πάνω στις παρατημένες γλάστρες, τη σκούπα και τη σφουγγαρίστρα
Έκτοτε συμμαζεύω χαλάσματα
Σε περιμένω στο ίδιο σημείο όπως πάντα
Σαν μαρμαρόπέτρα που την προσπέρασε η διαδήλωση
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
