| |
Πίστευε για τον άντρα της, με άλλες πως γυρίζει
κι ότι μ' αυτές την απατά, (κοινώς …τσιλιμπουρδίζει)
και τού 'κανε συνέχεια, σκηνές ζηλοτυπίας
ακόμη κι αν χαιρέταγε, κάποια διά χειραψίας !
Για να τον κάνει τσακωτό, ζητούσε ευκαιρία
γι΄ αυτό και ένα σχέδιο, κατέστρωσε η κυρία.
Ένα βραδάκι ο άντρας της, τής είπε πως θ' αργήσει
γιατί σε έναν φίλο του, θα πάει να δειπνήσει.
Αυτή τον ακολούθησε, (καλά προφυλαγμένη)
και σ΄ ένα διαμέρισμα, τον είδε ν' ανεβαίνει.
Ανέβηκε ξοπίσω του, χωρίς καιρό να χάσει
αφού είχε έρθει η στιγμή, στα πράσα να τον πιάσει!
Στάθηκε απ' έξω κι άρχισε, τότε να κρυφακούει
(υπόψη πως ανέκαθεν, είχε αυτό το χούι...).
Σε λίγο ήχοι από φιλιά, στ΄ αφτιά της είχαν φτάσει
(η ευκαιρία είχε βρεθεί, τώρα έπρεπε να δράσει) !
«Φιλιούνται τα πουλάκια μου», λέει (δικαιωμένη).
«Θα ΄ναι ο σαρδανάπαλος, με κάποια προκομένη» !
Χτυπάει αμέσως δυνατά, την πόρτα εκνευρισμένη
ανοίγει ένας κύριος, τής λέει: -Τί συμβαίνει;
-Πού 'ναι, ρωτάει, ο άντρας μου;
-Εδώ είναι η «φωλιά» του;
-Έξω απ΄ την πόρτα ακούγονται, τα ρουφηχτά φιλιά του !
Και σπρώχνοντας τον κύριο, έξαλλη η κυρία
ορμάει μέσα φθάνοντας, ως την τραπεζαρία.
Και λύνει το μυστήριο, που την απασχολούσε
αφού τα σαλιγκάρια του, ο άντρας της ρουφούσε!
-Ώστε αυτά ήταν τα φιλιά, που άκουγα απ' έξω ;
Για κοίτα πώς την έπαθα ! Έπρεπε να προσέξω !
Ο άντρας της κι ο φίλος του, άναυδοι είχαν μείνει
και σαν παντζάρι κόκκινη, εκείνη είχε γίνει !
Ο κύριος προσφέρθηκε, για να της εξηγήσει
πως άδικα τον άντρα της, είχε παρεξηγήσει:
-Για σαλιγκάρια απόψε εδώ, τον είχα προσκαλέσει
(απ' το χωριό μου, συγγενείς, μού τα 'στειλαν πεσκέσι!
Κατασκασμένη τώρα πια, από το πάθημά της
συνέχισε, όταν έφευγε, να λέει τα δικά της:
-Μου ξέφυγες βρε «Δον Ζουάν», οπότε, πάω πάσο
μα την επόμενη φορά, να ξέρεις, θα σε πιάσω !
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
