| |
θα 'πρεπε ίσως κάποτε
καθώς βαριά σκεφτόμαστε να αναλογιστούμε
πως κάποια νύχτα αδιάφορη ή πρωινό,
αδιάφορο κι αυτό
καθώς παιδιά ακόμα παίζαμε
στου κάμπου τη πεδιάδα
αίφνης ελάβαμε
οσάν απόφαση δικαστική
δικαστικού αδιστάκτου,
τη γραμμή των γνωριζόντων όντων να διαβούμε,
ζώντας ως γνωρίζοντες
το μαύρο ρεαλισμό
κι έκτοτε σε έναν άλλο κόσμο κατοικούμε
απ' των πολλών ανθρώπων το μυαλό.
μαύρο αίμα,
σκέψη,
λεπίδα αιχμηρή
και το μυαλό μας που ακονίζει τη σιωπή
πότε χαρούμενα υποφέροντας και πότε πονεμένα,
θάνατος ειν' κι αυτό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
