| |
Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια
Μα εσύ, λείπεις ακόμα
Νιώθω ακόμη τις πληγές μας
Νοσταλγώντας τις στιγμές μας
Για όσο ζω, ορκίστηκα, εσένα να θυμάμαι
Ακόμη κι αν τα βράδια μου, κοντά σου πια δε θα ‘μαι
Τι κι αν έχω φίλη, εγώ, τη μοναξιά μου
Έχει πάρει θέση, αυτή τώρα κοντά μου
Μόνο εσύ υπάρχεις, όμως, στην καρδιά μου…Όσο ζω
Ήσουνα και θα ‘σαι πάντοτε για ‘μένα
Της ψυχής μου, όλα τ’ αφιερωμένα
Μες στο άπειρο, εσύ κι εγώ, σαν ένα…Σ’ αγαπώ
Τώρα βρίσκεσαι μακριά μου
Είναι άδεια η αγκαλιά μου
Η καρδιά μου, δε χτυπάει
Και αβάσταχτα πονάει
Για όσο ζω, ορκίστηκα, εσένα να θυμάμαι
Ακόμη κι αν τα βράδια μου, κοντά σου πια δε θα ‘μαι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
