| |
Το λάγνο σώμα σου με δέος κοινωνώ
όπου τα χείλη μου τις νύχτες σεργιανώ
στης έκστασης τη δίνη.
Κι ο έρωτας που μας φωτίζει την ψυχή
είναι χαλάρωση γλυκιά και προσευχή
στην απεραντοσύνη.
Δόνησε το είναι μου με τα τρελά σου χάδια
την καρδιά μου γκρέμισε με χίλια χτυποκάρδια
μέσα στην αγρύπνια μου, στης σκέψης σου τη βάρδια
σβήσε το καμίνι μου με τις ματιές κοπάδια
σκόρπισε στην άβυσσο τα μαύρα μου σκοτάδια
στα φεγγάρια μάτια σου να ρίξω παραγάδια.
Στην ανοιγμένη μου σαν γέρνεις αγκαλιά
ξεγράφω έγνοιες μου με μονοκοντυλιά
στ’ ατέλειωτο μεθύσι.
Κι ο έρωτας που μας γεμίζει τη ζωή
είναι σαν θρόισμα, καλοκαιριού πνοή
στην ανθισμένη χτίση.
Δόνησε το είναι μου με τα τρελά σου χάδια
την καρδιά μου γκρέμισε με χίλια χτυποκάρδια
μέσα στην αγρύπνια μου, στης σκέψης σου τη βάρδια
σβήσε το καμίνι μου με τις ματιές κοπάδια
σκόρπισε στην άβυσσο τα μαύρα μου σκοτάδια
στα φεγγάρια μάτια σου να ρίξω παραγάδια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
