| |
Ήταν ντάλα καλοκαίρι
το τζιτζίκι τραγουδούσε
ένιωθε ευτυχισμένο
και ειρωνικά γελούσε
που ΄βλεπε ένα μυρμήγκι
συνεχώς να κουβαλάει
ψίχουλα μέσα στη ζέστη
στη φωλιά του να τα πάει
ούτως ώστε τον χειμώνα
να ΄ναι το απόθεμά του
δηλαδή να ΄χει να τρώει
χάρις στη σκληρή δουλειά του.
-Μα τι κουβαλάς, του λέει
μες στη ζέστη, στη φωλιά σου ;
Άφησε για τον χειμώνα
καθεμιά βαριά δουλειά σου !
Το μυρμήγκι το ακούει
και χωρίς να απαντήσει
εξακολουθεί να κάνει
αυτό που ΄χει ξεκινήσει.
……………………….
Πέρασε το καλοκαίρι
ο χειμώνας έχει φτάσει
και το άμυαλο τζιτζίκι
στεναχώρια το ΄χει πιάσει
γιατί ψάχνει κάθε μέρα
κάτι για να βρει να φάει
αλλά τίποτα δεν βρίσκει
μένει νηστικό, πεινάει.
Κι έτσι, όταν μία μέρα
το μυρμήγκι συναντάει
να του δώσει απ΄ την τροφή του
λίγη, το παρακαλάει:
-Φίλε μου, του λέει, μυρμήγκι
δώσε μου λίγο να φάω
και να ξέρεις ότι χάρη
διαπαντός θα σου χρωστάω.
Κι απαντάει το μυρμήγκι
(που πολύ καλά θυμάται):
-Έκαστος, καλέ μου φίλε
όπως έστρωσε, κοιμάται.
Όταν ήταν καλοκαίρι
δεν νοιαζόσουν να δουλέψεις
μόνο γέλαγες κι εμένα
κοίταζες να κοροϊδέψεις!
Τώρα που ΄ρθε ο χειμώνας
και δεν βρίσκεις την τροφή σου
για τη συμπεριφορά σου
παίρνεις την ανταμοιβή σου…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
