| |
Μια συννεφιά, δυό καταχνιές,
τρεις ερημιές,
χίλιες νύχτες άναστρες
σαν του κύκλου ακάλεστες
σφιχτές θηλιές,
σαν μια θάλασσα ρηχών
στροβιλισμών
που ρουφάει άπληστα
δαχτυλίδια γυάλινα
μαύρων φεγγαριών.
Σαν τα ξέμπαργκα πουλιά
γι' άσπρο πανί
τα φτερά τους ξόδεψαν,
ν' απλώσουν σαν ταξίδεψαν
μισή φωνή.
Ξάφνου ανοίγει μια στιγμή-
-Χρόνου ρωγμή,
αχτιδούλας φέγγισμα
Σύμπαντος καθρέφτισμα
κι αστερισμοί,
στο απόλυτο κενό
άγνωστο φως,
χωροχρόνος άδηλος,
ένας Ήλιος άσπιλος,
κόσμος κρυφός.
Μεσ' στη γυμνωμένη γη
ψάχνει να βγει
άνθος τού χαμόγελου
λύτρωση πικρόνειρου
και διαφυγή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
