stixoi.info: Ποτε Πια

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ποτε Πια

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130447 Τραγούδια, 269382 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ποτε Πια

χθες βραδυ βρηκα ενα παλιο ποιημα του πατερα μου.. μ εκανε και δακρυσα.. το μοιραζομαι μαζι σας.. ειναι γραμμενο στην Αδελαίδα το 1982...

Ποτέ πια
ποτέ δε θα ξανατρέξω πίσω απ το ιδιο ονειρο
Δυο ονειρα μεγαλα
σε μια ζωη τοσο μικρη
χιμαιρα ειναι
που καμια ανθρωπινη φυση
δεν μπορει ν ακολουθησει...

Ποτέ πια
Ποτέ δε θα ξανακατέβω στο λιμανι
Υπαρχει παντα ο φοβος
να δω τη ζωη μου να περνά ναυαγός
πανω σε σχεδία
φτιαγμένη απ τους σκελετους των παραμυθιων
που μου έλεγε η μάνα μου...

Ποτε πια
Ποτε δε θα ξανακουσω την καρδιά μου
Είναι πικρο
πικρό μαζί και άδικο
αυτοί που τοσο άδολα λατρεψα
να μετρουν και παλι την καλωσυνη μου
στη ζυγαρια της αδυναμιας..


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 5


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Πέταγα πάντα γιατί σ' έψαχνα..

Nocturna_ 28-09-2006 @ 02:36	Δεν έχω λόγια.. Μα αυτό το ποίημα έχει καρφιά.. Και τα δάνεισε στην καρδιά μου απλόχερα.... Να΄σαι καλά Χάρη.. Να΄ ναι καλά ο πατέρας σου..
guesswho 28-09-2006 @ 02:37	Τελικά το μήλο κάτω από τη μηλιά... Πανέμορφο το ποίημα του πατέρα σου Χάρη... και συγκινητικό όντως. Καλημέρα!
Δήμητρα 28-09-2006 @ 03:08	Πόσα μπορεί να μάθει κανείς ,που ίσως δεν τα ήξερε, απο ένα ποίημα κρυμμένο σ'ενα συρτάρι για τόσα χρόνια... Τώρα ξέρεις... Και τώρα εξηγείται και το φαινόμενο ''Χάρης'',γιός του πατέρα σου... Σου στέλνω την αγάπη μου.
MARGARITA 28-09-2006 @ 03:43	Πανέμορφο Έκτορα, παρακαταθήκη στα χέρια σου, σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας... κατά μάννα, κατά κύρη, κατά γυιό και θυγατέρα λοιπόν που λένε οι παλιοί ::smile.::
ΠΡΩΤΑΡΗΣ 28-09-2006 @ 04:07	"Ποτε πια Ποτε δε θα ξανακουσω την καρδιά μου Είναι πικρο πικρό μαζί και άδικο αυτοί που τοσο άδολα λατρεψα να μετρουν και παλι την καλωσυνη μου στη ζυγαρια της αδυναμιας.." Με μία λέξη, Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο ! Θα σε ευχαριστήσω και εγώ που μοιράστηκες μαζί μας αυτή τη τόσο προσωπική στιγμή του πατέρα σου.Να είστε καλά και οι δύο! ::smile.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ 28-09-2006 @ 05:18	Απ' τα καλύτερα που έχω διαβάσει.Ανατρίχιασα. ::yes.::
isavella 28-09-2006 @ 06:41	Σ' ευχαριστούμε Έκτορα που το μοιράζεσαι, είναι πολύ "δυνατό" ποίημα! Τελικά είναι και η ποίηση κληρονομικό χάρισμα ::blush.:: θα πω να ψάξουν το γονίδιο!!! ::rol.::
Μετέωρος Άγγελος 28-09-2006 @ 07:42	Ριγησα...
agrampeli 28-09-2006 @ 08:14	πολυ πολύ όμορφο ::smile.::
katia 28-09-2006 @ 08:30	"να μετρουν και παλι την καλωσυνη μου στη ζυγαρια της αδυναμιας.." γεια σου βρε Χαρη με τον ομορφο πατερα !!! ευχομαι να αισθανεται ακομη την αναγκη να γραφει ... Να τον χαιρεσαι και να αντλεις απ' αυτον οσα μπορεις... ΑΞΙΖΕΙ !!! Δυνατο το ποιημα του κι αληθινο , απ' αυτα που σε αγγιζουν πολυ βαθεια Καταλαβαινω τη συγκινηση σου ....ψαξε και γι αλλα γιε... ειναι μεγαλη κληρονομια αυτη ! αντε φευγω τωρα γιατι πατερας και γιος με συγκινησατε μεσημεριατικα..

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο