| |
| | Σκιά στο χαρέμι |  | | |
[color=black][font=georgia]Στου αγεριού τ’ ανάρια βήματα η στριγκλιά του παγωνιού.
Διχάζει το χαρέμι :
Θα μπήκε θλίψη !
Θα μπήκε έρωτας ! ...
Αντίχρωμα αισθήματα που ο δερβίσης στροβιλίζει με έκσταση
κι οι ευνούχοι με τους μπαλτάδες στη ζώνη τη χιλιόπλεκτη , φθονούνε.
Στο σεράι , που κάνει το μάλαμα θολό να μοιάζει,
ψηφιδωτά στις σάλες του λικνίζονται, στις σκιάς και στης φωτιάς το μπέρδεμα..
Και το έρημο το παγώνι αλάρυγγο πια απ’τους θυμούς..
Όξω στους κήπους χοχλάζουν τα συντριβάνια .
Απ΄τις ομίχλες τους οσμίζονται τα νηπενθή , τη βουρλισμένη δίωξη
Θα μπήκε θλίψη ;
Θα μπήκε έρωτας ; ...
Μόνο ένα κόκκινο φεγγάρι σα αφιονισμένος στρατηλάτης
που νιώθει ότι θα του φονέψουνε τον Έκτορα του ,
ψελλίζει πριν ασπριστεί και σβήσει, ένα “Mαχραμπά” στο σύννεφο το λυτρωτικό..
Ως ήρθε να χωλέψει των ματιών τα φίλτρα !
Ως ήρθε να αντρειώσει της καρδιάς το θέλημα !
Στη σέρα , τ’ αειθαλή πελεκούν ένα ξόδι
σα τα διαπερνάει ένα χάδι και μια αντάρα..
Είναι της τίγρης το νύχι !
Είναι του γιασεμιού το φιλητό !
Τώρα , σπουδαγμένα μυστικά θαρρείς , τις όχθες της σκιάς τους
λασοπετούν στον μιναρέ τον τρίψηλο ..
Σε τούτονα τον σκοταδένιο καταρράχτη θα σκαρφαλώσει τώρα '
Το γιασεμί και ο τίγρης ..
Στα πρωινά τη βρήκανε ...
Κοιμησμένη στου ορειχάλκινου ξιφίδιου την αγκαλιά '
Που αρμένιζε βαθιά '
Κατάστηθα !
Κι ο σάχης που του κόψανε το ωριότερο απ’το μπαχτσέ του άνθος,
προτού στα πέταλά του σκιρτήσει ακόμη ,
φιρμάνι να σφάξουν το παγώνι !
Και το ρουμπίνι που ‘χει στο δάχτυλο φορεμένο τάζει
να του τον φέρουν ζωντανό..
Που μπήκε έρωτας !
Που βγήκε θλίψη !
Κρυφομιλά ένας ευνούχος με μια απ’του χαρεμιού τις ηλιόκρυφτες..
Και διαλαλεί , πως το κακό στοιχειό το έπραξε..
Του νέου , που πολέμαγε και φέρανε μαντάτο
πως το ρουμπίνι που αγαπά , ο σάχης το κερδίζει..
Στο γιαταγάνι έγειρε,
κι εγίν’ από ρουμπίνι,
σκιά ροδοπλημμύριστη...
Και άλικο φεγγάρι ... [/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη | | | |
|
ΠΡΩΤΑΡΗΣ
28-09-2006 @ 05:01 | Επεσα στα βαθιά, κάπου σε χάνω, κάπου σε βρίσκω μα η ετυμηγορία λέει : ΥΠΕΡΟΧΟΣ!
(Δεν είμαι συνηθισμένος, βλέπεις σε τέτοια αναγνώσματα.)
Καλό μεσημέρι ::smile.:: | | ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
28-09-2006 @ 05:14 | Μόνο ένα κόκκινο φεγγάρι σα αφιονισμένος στρατηλάτης
που νιώθει ότι θα του φονέψουνε τον Έκτορα του ,
ψελλίζει πριν ασπριστεί και σβήσει ένα “μαχραμπά” στο σύννεφο το λυτρωτικό..
Λες και είσαι καθισμένος σ' ένα σύννεφο και ζωγραφίσεις εικόνες. ::yes.:: | | isavella
28-09-2006 @ 06:26 | Ως ήρθες να φέρεις τον έρωτα
Ως ήρθες να φέρεις τη θλίψη...
Το (Β) πότε θα το φέρεις? ::yes.:: | | MARGARITA
28-09-2006 @ 06:31 | Αχ Άσσο μου τι όμορφη ιστορία με λυπημένο τέλος..ύμνος στην αγάπη σαν τα παραμύθια της Χαλιμάς...το δικό σου 1000 και 2 νύχτες....πολύ πολύ πολύ όμορφο μάτια μου ::up.:: ::smile.:: ::smile.:: | | agrampeli
28-09-2006 @ 08:23 | ::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | | Xristina
28-09-2006 @ 08:28 | Σαν παλιό σινεμά
Και σαν τη Χαλιμα που μιλάει με τα παιδιά. .
Δεν ξέρω γιατί,αλλά το ποίημά σου μου φέρνει έντονα στον νου την μπαλάντα των αισθήσεων. .
Καταπλικτικός Άσσε μου! ! !
Καλησπέρα. . ::smile.:: | | KTiNoS
28-09-2006 @ 11:10 | xaremi to onoiro ths zwhs mou !!!! | | MARGARITA
18-03-2009 @ 02:05 | τι να πω πρίγκιπα;;;καλημέρα σου ::smile.:: | | ekptwtos
18-03-2009 @ 10:22 | AFWNOS!STA AGAPHMENA! ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
