| |
| | Πέπλο του μίσους |  | | | Γράφτηκε στις 7.9.2023 | | |
Ένα πέπλο του μίσους, παντού,
σαν ομίχλη το δείλι
και σαν πάχνη πρωινού σκοτεινού,
μας κρατεί σε μια αγκύλη.
Κι είναι, πράγματι, πρωτοφανές
που, σε κλίμακα τέτοια,
με κατάρες, οργή και φωνές,
όλοι μισιούνται αναίτια.
Σε παράλληλη, βλέπουμε, οδό,
την κλιματική κρίση,
μήπως – κάποιοι σκεφτόμαστε εδώ –
μάς θολώνει την κρίση;
Μήπως, όπως η γη θα χαθεί,
τα τοπία κι οι τόποι
κι οι καρποί, όπως θα πέσουν, κι οι ανθοί,
θα ξεπέσουν κι οι ανθρώποι;
Ένα πέπλο του μίσους, παντού,
σαν ομίχλη το δείλι
και σαν πάχνη πρωινού σκοτεινού,
μα ο ήλιος, ξανά θ' ανατείλει.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
koyloykakoselias
07-09-2023 @ 11:08 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: Καλημερα Παναγιωτη. | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
07-09-2023 @ 11:53 | Πολύ όμορφο!! ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
07-09-2023 @ 12:14 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αγιοβλασιτης
07-09-2023 @ 17:37 | ::up.:: ::theos.:: ::yes.:: | | Μαρία Χ.
08-09-2023 @ 12:49 | " Ένα πέπλο του μίσους, παντού,
σαν ομίχλη το δείλι
και σαν πάχνη πρωινού σκοτεινού,
μα ο ήλιος, ξανά θ' ανατείλει. "
Ένα αισιόδοξο τέλος που κλείνει υπέροχα ένα ρεαλιστικό ποίημα ! | | anuya
16-09-2023 @ 20:22 | δια το πληθυνθηναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
