| |
Πόσο λίγο διαρκεί η αιωρούμενη χαρά μου
ανάμεσα στην τύχη και τη σιωπή!
Σαν εξαντλημένη μυθοπλασία που προσπαθώ ν' αντέξω.
Το πρωί παραδίδεται το μεσημέρι θολώνει κάθε φαντασία
όταν το ρολόι προδίδει το χρόνο που υπολείπεται.
Έχω νιώσει ξαφνικά πώς περνούν οι ώρες,
τίποτα δεν προδίδει αυτά που έζησα.
Κοιτάζω τη λακκούβα όπου θα με θάψουν
και μαυρίζει η άδολη ψυχή μου μαυρισμένη
γαλήνη επικρατεί γύρω από τ' άψυχο κορμί μου,
σύννεφο δεν υπάρχει στον ουρανό να με προστατέψει
από τις ανελέητες αχτίνες του ήλιου.
Ανυπόμονες ψυχές περιμένουν
σ' ένα λιβάδι με ηλιοτρόπια τη δική μου ψυχή,
αλήθεια πως γνωρίζουν ότι συμπαθώ τα ηλιοτρόπια;
Με τα μάτια του αποχαιρετισμού σε είδα εκείνη τη μέρα.
Το σπίτι ήταν άδειο την ώρα του χωρισμού,
κι όμως τα πράγματα της ζωής μας έμειναν.
Η ζωή φαινόταν σαν ένα χαμένο πράγμα
ακούω το κλάμα των χαμένων πραγμάτων
και τη γέννηση ενός παιδιού σε αντικατάσταση
εμού του νεκρού.
Χιλιάδες άνθρωποι γεννιούνται και γεμίζουν
τα μονοπάτια της ζωής.
Θεσσαλονίκη 17 Σεπτεμβρίου 2023
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
