| |
Μίλα μου, πες μου πως μ' αγαπάς για πάντα.
Κάθομαι στην όχθη του ποταμού κάτω από μια κλαίουσα ιτιά
και σκέφτομαι γιατί ν' ανήκω στις τύψεις της ζωή σου
μιλώ σαν χαμένος στον εαυτό μου για το αιχμάλωτο πάθος
που νιώθω για σένα, θλίψη με καταβάλει κάθε φορά που σουρουπώνει,
η μαγεία της έκστασης και η φαντασμαγορία των λέξεων
όταν μου μιλούσες, εξακολουθεί να με συναρπάζει.
Η νυσταγμένη φωνή σου στο τηλέφωνο κι αυτή με διεγείρει
προσπαθώ να επιβληθώ στη μάχη με τους αγγέλους της έπαρσης
αλλά δε μπορώ, προσπαθώ αλλά γυρνώ πίσω στο αθώο παρελθόν.
Γυροφέρνω σαν κύκνος στο υποτιθέμενο βασίλειο της λίμνης μου
και συγκρούομαι με τον εαυτό μου που άφησα πίσω.
Περπατώ στον κήπο των παραισθήσεων με κίνδυνο να καώ,
περπατώ αλλά το θαύμα να σε ξαναδώ αργεί να συμβεί
μου λέει μια ανεπαίσθητη εσωτερική φωνή:
Ότι λυπάσαι αλλά και ότι ακόμη με αγαπάς.
Ψέμματα κι αυταπάτες, είναι ο δαίμονας του πάθους
που μιλά εκ μέρους σου και ψεύδεται.
Πες μου έχεις τύψεις για όλα αυτά;
Είσαι καταιγίδα μνήμης που πέρασε και πάει
δε νοιάζομαι για το παρελθόν, φάντασμα είσαι
που προσπαθεί να αποκτήσει σάρκα και οστά
που έφτιαξες ένα σπίτι για τις χίμαιρες μου
λέξεις και λόγια ονειροπόλας αγάπης και ανεκπλήρωτου έρωτα
και παρ' όλα αυτά που αναφέρονται σ' αυτό το ποίημα
παρ' όλα αυτά ομολογώ ότι πεθαίνω για σένα
και γράφω πως για πάντα θα σ' αγαπώ.
Θεσσαλονίκη 19 Σεπτεμβρίου 2023
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
