| |
Ήταν πολλά αυτά που ήθελα να πω,
και σου τα έγραψα…
Σε κάτι ανορθόγραφα στιχάκια με ομοιοκαταληξία.
Μου είναι πιο εύκολο να οδηγούμε από την αρμονία της ποίησης
πάρα να οδηγώ τις λέξεις στο νόημα…
Βλέπεις κάθε λευκή σελίδα είναι κενή,
έτοιμη να σου προσφέρει τα πάντα,
ρυθμό, μελωδία, αρμονία, εικόνα κ.α.
Ο καθένας μας επιλέγει πως θα την γεμίσει…
με πεζά… ποιήματα ή εικόνες…
Μπορεί τα ποιήματα να ήταν ελεύθερα
αλλά εγώ ήμουν δέσμιος
δέσμιος να αποφύγω την φυσική μου φορά.
Από ποιόν;
Από μένα…
Γιατί;
Μα για το μεγάλο έργο φυσικά,
Αυτό που φαίνεται στο τέλος…
Και μ’ άλλο τρόπο…
Ήταν τόσα πολλά που ‘ναι κρίμα
να μην γράψω ξανά και με ρίμα.
για αγάπη, ομορφιά, καλοσύνη,
για του κόσμου αυτού την ευθύνη.
Ήταν τόσα τα λάθη του ανθρώπου,
που μοιραία πατούσε τη γη.
Που οδήγησαν να μην επιλέξει,
μια πορεία φυσική.
Ήταν μες τη βροχή μια σταγόνα,
μ’ αντιφάσεις τριγύρω πολλές.
Μες στο πλήθος ξεχώριζε πιόνια,
κι όσους είχανε θέσεις καλές…
Ήταν τόσες πολλές αντιθέσεις,
κάθε μια και μια οπτική,
που αλήθεια δεν έχουνε θέση,
στη κοινή λογική.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
