MARGARITA
28-09-2006 @ 10:01 | Μπερδεμένες σκόρπιες λέξεις ανάκατα αφημένες που δείχνουν την αγωνία και την θλίψη του ανθρώπου ...ο τελευταίος σου στίχος αποκορύφωση της έντασης....μου άρεσε Πάνο....σιγά μην κλάψεις...σιγά μην φοβηθείς ::smile.:: | |
montekristo
28-09-2006 @ 12:16 | Υπάρχει ελπίδα στα μάτια του νεκρού
αν δεν υπάρχει στα μάτια των ζωντανών θα υπάρχει στων νεκρών τα μάτια ? ::smile.:: | |
~ Εφυγα ~
28-09-2006 @ 12:35 | Δεν υπάρχει μεγαλύτερο Δώρο απ’την άγνοια
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή από το άγνωστο
Ούτε μεγαλύτερος Μαλάκας από τον βολεμένο
Από τον εθισμένο στο τίποτα
.................................
Χαλαρώνω μόνος μου στην ψυχή μου
Ελευθερία
Αρχίζω σαν φως και δεν τελειώνω ποτέ όπως η γραμμένη αλήθεια στο μέλλον
Το ξημέρωμα σαρώνει την επιφάνεια όλο το δασός φλέγεται
Καμιά υποψία για το φόβο μου
Αλλάζει η σκέψη σε τραγούδι γραμμένο με αίμα
Ας μείνω πάλι μόνος
Δεν αντέχω άλλον δίπλα μου.
Είσαι ωραίος..... | |
MAKHS KAURISMAKHS
28-09-2006 @ 15:27 | οποιαδήποτε θεραπεία συμπτωμάτων δε θα πρέπει να συγχέεται με τη γιατρειά..... ::rol.:: | |
aprosarmostos
28-09-2006 @ 16:25 | Δεν περιμενα θετικο σχολιο ευχαριστω.Η σκοτεινη πλευρα ειναι συνηθως αχαρη
| |
ORLANDINA
08-01-2007 @ 08:28 | ποοοοοολυ πρωτο....! | |
 |
