| |
ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΝΥΧΤΙΑΣ
Σαν της νυχτιάς το σύνδρομο, που ναι το φως της μέρας
με βρήκε να φυλάω, του έρωτα σκοπός
ένα τραγούδι έψαχνα, για να τα βγάλω εις πέρας
άλλα το ρεφρέν το ξέχασα ,και χάθη ο χορηγός
Κι’ όσο το έψαχνα, άρχισε να πλήττει
κι’ ενώ μου λέγαν, είσαι ήρωας αφανής
εκείνη μου τραγούδησε, τραγούδι που' χε λύπη
που λέγαν τα στιχάκια του, ξανά δεν θα φανείς
Τραγούδι που σ’ αφιερώνουν ,κι’ αγάπη απουσιάζει
το αντίο του είναι αληθινό, με ψεύτικο σ ‘αγαπώ
αυτό σε εξαπατά ,για να σε εξουσιάζει
για να γυρίζει και να σου ζητά, πάντα λογαριασμό
Κι’ ενώ γκρεμίζεις κάστρα, και της φωνάζεις μέτρα
πέρνα από δω ,να σου πω το σ’ αγαπώ
πίσω της εκείνη, ρίχνει μαύρη πέτρα
και αφήνει εσένα, στου κάστρου της σκοπό
26-9-23
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
