| |
ΕΣΥ ΜΕ ΠΡΟΔΩΣΕΣ ΕΣΥ
Ενας παραξενος ιστος
τον ουρανο μου κρυβει
κι΄ειναι ο ηλιος μου σβηστος
και μαυρος σαν μολυβι
Και μιά παραξενη βροχη
που πεφτει στο μπαλκονι
να μου θυμισει μιά ψυχη
που την ψυχη μου λειωνει
Εσυ, με προδωσες, εσυ
εσυ, με σκοτωσες, εσυ
εσυ, που σ΄ειχα για Θεο
και τωρα πως να σ΄αρνηθω
Ενας παραξενος ιστος
σαν διχτυ με τυλιγει
κι΄οσο θα ειμαι εγω πιστος
δεν προκειται να φυγει
Και μιά παραξενη βροχη
μου λεει μοιρολογια
για να ξεχασω μιά ψυχη
που μου΄πε κουφια λογια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
