| |
Τ’ ΑΣΤΡΟ ΑΠ’ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΜΠΛΟΥΖ
Εγώ ‘μ’ ο Αντώνης και μοχθώ για να μ’ αυτόνομος,
παραπατώ στων τεκταινόμενων τη μπάρα,
ακροβατώ σε μια φωνή και μια κιθάρα,
αναζητώντας τ’ άστρο απ’ το χαμένο μπλουζ,
στους χαλεπούς της αποχαύνωσης καιρούς …
Εγώ ‘μ’ Αντάρτης κι είμαι πάντα ευθύς και πρόθυμος
για της πατρίδας την τιμή να πολεμήσω,
στο καριοφίλι μπρος τ’ οχτρού χορό να στήσω,
να τραγουδώ για τ’ άστρο απ’ το χαμένο μπλουζ,
στης μοναξιάς τους φαύλους ωχαδερφισμούς …
Εγώ ‘μ’ ο Αντώνης του Σοφού Βαγγέλιου απόγονος,
το φως πληγώνω προκειμένου να μη σβήσει,
σταυρό φιλώ μπροστά σ’ ορθόδοξο ξωκλήσι
και προσκυνώ για τ’ άστρο απ’ το χαμένο μπλουζ,
άμουσε, αμόρφωτε ντουνιά, μα δεν ακούς …
Θέλω ελεύθερος να ζω,
με δίχως δεκανίκι,
ήδη πληρώνω νοίκι,
με πενιχρό μισθό …
Τ’ άστρο απ’ το μπλουζ, φωτάει λειψό,
το βάλανε υποθήκη,
μα η λάμψη του μ’ ανήκει,
γι αυτό θ’ αγωνισθώ …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
