| |
Τι πάθος ατελείωτο, που είναι το δικό μου
χωρίς αγάπη και ψιλή, πικρό το ριζικό μου.
Μ’ άφησαν τα ματόκλαδα, η Φραγκοσυριανή μου
καράβι που τσακίστηκε, γίνηκε το κορμί μου.
Βεργούλες τα χεράκια της, σαν άνοιξε την πόρτα
με δείρανε και φύγανε, με άγνωστη τη ρότα.
Δεν άντεξε τη φτώχια μου, κι εγώ τρελός γυρίζω
από ταβέρνα σε τεκέ, την τύχη μου την βρίζω.
Αγγελοκαμωμένη μου, γύρνα ξανά σε μένα
να λάμψουν τα παράθυρα, με γιούλια ανθισμένα.
Για σένα βρήκα δυο δουλειές, για το γλυκό φιλί σου
να μ’ έχεις πάντα κούκλα μου, σκλάβο και δουλευτή σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
