MARGARITA
28-09-2006 @ 16:40 | Του κόσμου τα εφτά μεγάλα θαύματα
Τα έχει στο κορμί της φυλακίσει…
Πολύ όμορφο Κωστή μου μα κρατώ αυτούς τους δύο στίχους.... ::smile.:: | |
ΑΙΟΛΟΣ
28-09-2006 @ 16:58 | Σωριάσθηκα στο πάτωμα χαράματα
Στεγνός από το βρώμικο μεθύσι
Του κόσμου τα εφτά μεγάλα θαύματα
Τα έχει στο κορμί της φυλακίσει…
Υπέροχο Κώστα...
Να είσαι καλά... ::smile.:: | |
AETΟΣ
28-09-2006 @ 19:56 | Παρα πολυ ωραιο,καλο ξημερωμα ::smile.:: | |
Μαρία Χ.
29-09-2006 @ 00:58 | Φοβερό Κώστα... | |
Άθη Λ.
29-09-2006 @ 01:29 | Πάντα γράφεις καλά Κώστα, και χαίρομαι να σε διαβάζω... άπαιχτος... ::smile.:: | |
Δήμητρα
29-09-2006 @ 02:31 | Μικρός που’ ναι στα όνειρα ο κόσμος μας
Κι ο χρόνος μας στιγμές και αγωνία
Δεν φτάνει που αντέχουμε τον πόνο μας
Ζητάει κι η ψυχή διαμαρτυρία….
Καλημέρα Κώστα,ποιητή... | |
xazoula
29-09-2006 @ 05:33 | τέλοιο | |
ΙΩΑΝΝΑ
29-09-2006 @ 05:45 | ''Δεν φτάνει που αντέχουμε τον πόνο μας
Ζητάει κι η ψυχή διαμαρτυρία….'' ::smile.:: | |
agrampeli
29-09-2006 @ 08:13 | πολύ ωραίο ::smile.:: | |
elli
29-09-2006 @ 08:17 | Ουδέν σχόλιο...Ουδεμία διαμαρτυρία...Ουδείς θόρυβος και ούτε ένα μικρό "κιχ" δεν θα ακουστεί στον αέρα ::oh.:: | |
Λύχνος του Αλλαδίνου
30-09-2006 @ 03:59 | Πάρα πολύ όμορφο , η τελευταία στροφή κορυφή! | |
kostas71
16-10-2006 @ 14:18 | Για δες πως χαίρονται του κόσμου οι τρελοί
ζωγραφισμένοι στις αφίσες σαν θεοί
Μπρος στα μικρόφωνα τα δόντια τους μας δείχνουν
και την ζωή μας σε λαδόκολλα τυλίγουν
Πολιτικοί μιας κοινωνίας αρχομένης
σαν καραμούζες μιας γιορτής καλά στημένης
Βρωμοκοπάει το χαμόγελο με ψεμα
και μας ρουφάνε σαν βρικόλακες το αίμα
Γνωστοί μαλάκες με περούκες αγαθότης
μοιράζουν τσίχλες και μπρελόκ με αθωότης
Σακατεμένα τα σχολεία σαν στρατώνες
και οι δασκάλοι μας μουντοί σαν τους χειμώνες
Κι αυτοί γεμίσανε τις τσέπες δανικά
κι υπόσχονται να κάνουν ψυχικά
Κύμβαλα γίνανε κι λέξεις τους φτυσιές
για την Ελλάδα που ξεπούλησαν εχθές
Γέμισε ο τόπος βουλεφτάδες και νομάρχες
κι όλοι κοιτάνε πως μετράνε τις χιλιάδες
Βγήκε η πουστιά στα φωτεινά
για να γελάσει η γενιά
Πόσο ακόμα ο κόσμος αυτός θα' ναι γυμνός;
που είναι κρυμμένος ο Θεός;
Μπα σε καλό μου
βρήκα ξανά το διαολό μου....
Σαν τους κοιτάζω στις οθόνες να μιλούν
απ' τις φαλάκρες τους τα μάτια μου πονούν
Γραβατομένοι σαν προαύλια με θέα
όλοι μαζί για μια Ελλάδα νέα....
Κομπογιαννίτες με ακίνητα στο κύμα
για το καλό μας τους πληρώνουμε και κρίμα
πιάσανε όλοι μια καρέκλα και κουνιούνται
κι όσοι τους ψήφισαν αιώνια ας κοιμούνται.... | |
Ri@89
04-11-2006 @ 09:26 | Κωστα μου.... τι να σου πω...
φαινεται τοσο λυπημενο...
αλλα ταυτοχρονα ειναι και πολυ ομορφο... | |
 |
