| |
Σε μένα δώσε τα χέρια
καθάρια να τα κάνω πηγή,
για να σε σιγοπιώ ακέρια,
για τα όνειρά μου να’ σαι φυγή.
Νά’ χει η καρδιά μου παρτέρια
μ’ ανθούς όλη η ζωή να πνιγεί
κι ενώ σε θωρώ ρόδα πλέρια
μαζί σου να ροδίζει στη γη.
Να λειώνω θέλω κοντά σου
στον τρελό, μεγάλο σεβντά σου
στον πολικό μου χιονιά
και στο ζεστό τον οντά σου
στο κρύο ράκος –φαντάσου-
στοργής να βρίσκω γωνιά.
Τα φλογερά σου τα μάτια
στο λογισμό μου ανάβουν φωτιές
με κάνεις χίλια κομμάτια
με πλήθος μάγια και με γητειές.
Κι ας περπατώ μονοπάτια
με τους καημούς να κάνουν στρατιές
στου ουρανού με πάνε τα πλάτια
οι ταξιδιάρικές σου ματιές.
Να λειώνω θέλω κοντά σου
στον τρελό, μεγάλο σεβντά σου
στον πολικό μου χιονιά
και στο ζεστό τον οντά σου
στο κρύο ράκος –φαντάσου-
στοργής να βρίσκω γωνιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
