| |
Παγκάκι
Της νύχτας σου τα όνειρα, γυμνά, κουρελιασμένα
η πείνα σου αδέσποτο σκυλί που αλυχτά
της μοίρας τα χτυπήματα στο σώμα σου γραμμένα
κι η στέγη, πάντα άστεγη. Παράθυρα ανοιχτά
Μετράς ξανά τον ουρανό, τ’ αστέρια κατεβάζεις
και μια και δυο ξεπλένεσαι με δάκρυ και λυγμό
θυμάσαι τι ήσουν κάποτε, θυμάσαι και σπαράζεις
μ’ ένα αλύπητο «γιατί», δεμένο στον λαιμό
Δεν θα σου πω αν μέτρησα το μπόι της ψυχής μου
την ώρα που σε κοίταζα να κλαις στα σκοτεινά
μα θα σου πω πως λύγισα μπροστά στην ενοχή μου
σαν άνθρωπος που δίπλα σου περνά και προσπερνά
Της νύχτας σου τα όνειρα, στη σκέψη μου θηρία
απόψε στο παγκάκι σου θα ρθω να κοιμηθώ
να δω μέσ’ απ’ τα μάτια σου ποια είναι η κοινωνία
που ανέμελα το βήμα της κι εγώ ακολουθώ
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
