| |
(Στο γραπτό μου περιέχονται δείγματα και μικρή διασκευή στίχων από το τραγούδι του Μάνου Λοϊζου ''το ακορντεόν'' του 1974, σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη και μουσική Μάνου Λοϊζου αναμεμειγμένα με δικούς μου στίχους. Δεν υπάρχει καμία εμπορική σκοπιμότητα, ούτε πρόθεση κυκλοφορίας του εν λόγω γραπτού. Μόνο πόνος υπάρχει για την κατάντια μας κι ελπίδα προερχόμενη από αντιφασίστες που παραμένουν στις επάλξεις. Και δάκρυα χαράς για τους εκλιπόντες γονείς μου που όταν ήμουν μικρός, μου το έβαζαν και το άκουγα σε κασσέτα το συγκεκριμένο τραγούδι. Γιατί ο αντιφασισμός και η αντιχουντική στάση πέρα από προσωπική επιλογή είναι και θέμα ανατροφής, έστω σε μικρότερο βαθμό)
Στη γειτονιά μου την παλιά έχω ένα ''φίλο''
ιδέα δεν έχει τι είναι το ακορντεόν
όταν δέρνει ή φωνάζει φτυστός είναι ο φασίστας
της διπλανής πόρτας, αυτό το απαίσιο ον.
Και δεν χρειάζεται βράδυ σκοτεινό να είναι
αρκεί και μέρα μεσημέρι στο κέντρο της πόλης να βρεθεί
για να ποτίσει με το μίσος του την πλάση
αν κάποιον gay κι αντιφασίστα μπρος του βρει.
Για τον φτωχό συνάνθρωπό του έχει θέση
πάντα ανάμεσα στα πόδια του ή στους σηκωμένους του ώμους να γραφτεί
αδιαφορεί επιδεικτικά, πατριωτισμό δείχνει μόνο παίρνοντας μέρος στα πογκρόμ
κατά αντιφασιστών, ξένων και Ρομ.
Την γειτονιά μου την παλιά πόσο λυπάμαι
που έρμαιο έχει γίνει στα χέρια φιλοχουντικών
που νοσταλγούν τη χώρα που ήτανε στο γύψο
κακολογώντας τον αγώνα των φοιτητών.
Τ' αρχινισμένο σύνθημα πάντα μού μένει
όποτε ακούω από τότε ύμνο εθνικό
κι έχει σαν φτυσιά το πρόσωπό μου σημαδέψει
έγινε trend, έγινε trendy ο φασισμός.
Πενήντα χρόνια μετά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
