| |
Σε μια παμπ μ’ ένα ουίσκι
το ξημέρωμα με βρίσκει
να τα πίνω στην υγειά σου
για την άπονη καρδιά σου.
Προσπαθώ σε μια μποτίλια
βάσανα να πνίξω χίλια
πού’ φερες τρελό μωρό μου
όταν πήρες το μυαλό μου.
Συνεχώς μονάχος πίνω
κι ώρα με την ώρα σβήνω,
μα στη μέθη και τη ζάλη
έρχεσαι μπροστά μου πάλι.
Στο πιοτό διεξόδους δίνω
μέχρι που στουπί να γίνω,
μα και στου αλκοόλ τη δίνη
πια δεν έχεις λησμοσύνη.
Σε κρυστάλλινο ποτήρι
έχω τη ζωή μου γείρει
που στα γρήγορα διαβαίνει
από σένα χωρισμένη.
Όπου να’ ναι ξημερώνει
κι ο καημός μου μεγαλώνει
στάλα με τη στάλα φως μου
θά’ σαι συ κι ο θάνατός μου.
Συνεχώς μονάχος πίνω
κι ώρα με την ώρα σβήνω,
μα στη μέθη και τη ζάλη
έρχεσαι μπροστά μου πάλι.
Στο πιοτό διεξόδους δίνω
μέχρι που στουπί να γίνω,
μα και στου αλκοόλ τη δίνη
πια δεν έχεις λησμοσύνη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
