| |
Κοιμάμαι πάνω σε κορμιά
ψάχνοντας σε όλα το δικό σου
τα δικά σου σχήματα
τα χέρια σου τ' αμήχανα
Τις πόλεις που γύρισες εσύ
ζητώ στ' αφηγήματά τους
Ζητάω τα μάτια σου μέσα μου
να με αποζητούν
να με κατασπαράζουν
Κοιμάμαι πάνω σε κορμιά έρημα
τους λείπουν οι δρόμοι που χάραξες
κι οι θάλασσες που σ' αγκαλιάσαν
τους λείπουν τ'αμέτρητα
γυναικεία φιλιά που φιλοξένησες
Θαλασσοδέρνομαι κι εγώ
όχι στον άγριο Ειρηνικό
μα σε άγνωστες σάρκες
κι είναι όλες τους,
όλες τους για μένα νάρκες
-τις ακουμπάω και σκάνε
τα σκάγια τους με τρυπάνε
Κοιμάμαι πάνω στα κορμιά τους
και τα σεντόνια μου στεγνά
τα μάτια μου -μάλλον- γυάλινα
όταν δεν βρέχουν το μαξιλάρι
κι αναζητάω στο ταβάνι-έστω-
λίγο από το κορμί σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
