Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αναπροσανατολισμός
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129934 Τραγούδια, 269264 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αναπροσανατολισμός
 Τι κι αν χάθηκε μια μάχη... ο πόλεμος είναι ακόμα εδώ
 
Ξεδίπλωνα τα πρέπει μου προσεκτικά
και τ’ άπλωνα στης λογικής την επιφάνεια
σχολαστικά,
σπιθαμή να μη μείνει ακάλυπτη.

Έτσι μου μάθανε, οι στόχοι θέλουνε κανόνες.

Κι εγώ μέσα μου έβραζα
- Πυροβολισμό θέλουν
έλεγα… μέσα μου

Πάνω στη βιάση μου λοιπόν
να υποτάξω
με ζήλο ανθηρό τις προκλήσεις
του μέλλοντος,
άφησα το παρόν μου σ’ άπνοια,
ώσπου έπεσε σε κώμα.

Κι ήταν εκείνη η δύσπνοια των γεγονότων
ή κάποια βιαστικά γκρίζα που με ανέτρεψαν;

Πήγαινα στην αρχή ψαχουλευτά,
κατόπιν με τόλμη
ολοένα και βαθύτερα,
προς τα πίσω και προς τα μέσα.

Αλίμονο τέτοιο ταξίδι,
ν’ ανακαλύπτεις ξανά
τις αυτονόητες μα κι άναρχες ανάγκες σου.

Ότι σε τρέφει σε σκοτώνει, δυο φορές.
Κι ο έρωτας κι η πλάνη
κι ο σπαραγμός κι η λήθη.

Και τούτο το καλοκαίρι,
που πάνω απ’ όλα είναι δισταγμός
και αστραφτερά φεγγάρια
ιδιαζόντων αφορμών.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Traces
      Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
meursault
29-09-2006 @ 20:42
τι να πω...οταν εχεις τα χερια σου ,τα δυνατα σου χερια, ετσι γυμνα να ψηλαφιζουν τους παλμους μου ,αυτους της ανέστιας υπομονης και της εξανδραποδισμενης αγαπης με κανεις να πλαθω εφταζυμα να θρεψουν την καθολικη πεινα μου...
ΑΙΟΛΟΣ
30-09-2006 @ 00:51
Ότι σε τρέφει σε σκοτώνει, δυο φορές.
Κι ο έρωτας κι η πλάνη
κι ο σπαραγμός κι η λήθη.

Τα είπες όλα μέσα σ΄ αυτό το υπέροχο τρίστιχο justawoman…
Να είσαι καλά…
Καλημέρα σου… ::smile.::
MARGARITA
30-09-2006 @ 00:51
ώσπου έπεσε σε κώμα.

Σκέψου καλή μου αν δεν είχες πέσει σε κώμα τι θα ζωγράφιζες;
Καλημέρα σου Γυναίκα, μακριά από μένα η λήθη, φλερτάρω με τον σπαραγμό και με τον έρωτα ερωτοτροπώ και η πλάνη στην άκρη αυτοκτονεί...φιλιά σου ::smile.::
horseman
30-09-2006 @ 02:40
Έτσι μου μάθανε, οι στόχοι θέλουνε κανόνες.

Κι εγώ μέσα μου έβραζα
- Πυροβολισμό θέλουν
έλεγα… μέσα μου

Μια εκτέλεση από τα χέρια μας...
Ενας θάνατος μέσα από την ζωή μας...
Ενα αποτέλεσμα από τις επιθυμίες μας...

Καλημέρα
seizeTHEday
30-09-2006 @ 03:43
j καλή σου μέρα!
::smile.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
30-09-2006 @ 03:58
Έτσι μου μάθανε, οι στόχοι θέλουνε κανόνες.

άφησα το παρόν μου σ’ άπνοια,
ώσπου έπεσε σε κώμα.

Λίγα απ' τα πολλά που λένε άπειρα. ::up.::
MAKHS KAURISMAKHS
30-09-2006 @ 05:38
εμένα με κόλλησε πάνω απ' όλα τ' ότι άλλαξες φύλο της τελευταίας μετοχής!!!!Πού πήγε το θηλυκό και (κυρίως)γιατί???? ::rol.::
psyxanemisma
30-09-2006 @ 09:16
τις αυτονόητες μα κι άναρχες ανάγκες σου.

Ότι σε τρέφει σε σκοτώνει, δυο φορές

ανάγκη είναι να πονάς
το σώμα σου να κυβερνάς
μα αν ο σπόρος δε χαθεί
στην ουσία θα προδοθεί
κάθε μέρα μαζεύουμε τον πόνο όλης της γης
το βράδυ πλαντάει η καρδιά και φτιάχνει τα όνειρα...
φορτίο είν' ο πόνος αν θα τον περάσεις μόνος.......
μα αν με φίλους μοιραστείς ..δακρυ ψυχής να ξεπληθείς...
~ Εφυγα ~
30-09-2006 @ 09:16
Τι να πω..... Πραγματικά υπέροχο....
montekristo
30-09-2006 @ 12:50
Αλίμονο τέτοιο ταξίδι,
ν’ ανακαλύπτεις ξανά
τις αυτονόητες μα κι άναρχες ανάγκες σου.

πόσες φορές θα πρέπει να τις ανακαλύψουμε? ::smile.::
justawoman
30-09-2006 @ 17:54
Στιχοσύντροφοι καλημέρα μας
Σαββατόβραδο κι όλα τα αναρχικά αισθήματα βγήκαν τσάρκα,
βρήκαν σάρκα ήθελα να πω... οστά δεν ξέρω ακόμα.

Έχω και το Ρίτσο να με βασανίζει με τα μονόστιχά του, μονόχορδα όπως τα λέει

"Κάποτε από μια σύμπτωση βρίσκουν οι λέξεις το άλλο νόημά τους"

Καλό ξημέρωμα σε όλους με τις ευχαριστίες μου
TAS
01-10-2006 @ 02:21
Νιώθω να είμαι σε αδιέξοδο
και τελειωμένος πλέον.
Όλες οι πνευματικές αλήθειες
που κατανοώ είναι πραγματικές
μα ποτέ δεν ξεφεύγω απ' το αίσθημα
του εγκλωβισμού και της αθλιότητας
της ψυχής, τη ματαιότητα όλων
όσων είδα, έκανα και είπα.
Αν συνέχιζα ίσως το καθετί
θα μ' ευχαριστούσε περισσότερο
μα τώρα δεν έχω ελπίδα
και κουράστηκα

Άλλεν Γκίνσμπεργκ
Έτσι ενδεικτικά
και όχι απαραίτητα έτσι...

Θα στο πώ ξανά και ξανά.
Ευτυχώς που υπάρχεις!
ioakim
02-10-2006 @ 16:56
Σήμερα σας πρωτοσυναντώ αγαπητή μου και χαίρομαι για την συνάντηση αυτή. Πανέμορφο το γράψιμό σας.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο