Μετάλαβε ο πατέρας σου νερό θαλασσινό
κι μάνα που σε γέννησε του Ποσειδώνα κόρη
με ένα παπά ευχέλαιο γιατάκι ταπεινό
και συγχαρίκια στην μαμή που σ έβγαλε αγόρι.
Περήφανα σε χαιρετούν τα σκούρα κυπαρίσσια
καθώς τα παραγάδια σου φορτώνεις στο σκαρί
στην πλώρη παραβγαίνουνε δελφίνια πελαγίσια
αφώτιστες οι νύχτες σου κι αλήτες οι καιροί.
Όσες κι αν μένουν Άνοιξες Φθινόπωρα Χειμώνες
με χιόνια σε στολίζουνε οι μόχθοι της ζωής
νοτίζει βάρκες και σκαριά η θάλασσα αιώνες
με τη μοράβια αντίπαλο σ αγώνα αντοχής.
Φωτίζει ένα χαμόγελο απ τις βαθειές ρυτίδες
σαν βλέπεις την γενιά σου στον ίδιο τον ντορό
να τρέχουν οι απόγονοι γεμάτοι με ελπίδες
και στοίχημα να βάζεις στον άπιστο καιρό.
