| |
-Ακέφαλο σώμα στο μηδέν ξετυλίγεται
μέρες σιωπής με καρμπόν να τοκίζεται
αίμα που ρέει των ηρώων χαμένο
τι έχω πια γιε μου να περιμένω;
-Ξέρω πάνω από χίλια τραγούδια να ΄πω
τη δική μας γροθιά στο μουντό ουρανό
είναι αιώνες που δείχνουν την ακρόπολη μόνο
ένα βήμα πιο πέρα δεν μας πήγαν στο χρόνο...
τα φορεία μαζεύουν τις ψυχές κρεμασμένες
στιχουργοί και συνθέτες καταθέτουν τις πένες
οι ζωγράφοι σκεπάζουν τους πίνακες μ' άσπρο
διεφθαρμένοι τις τέχνες τις κατάντησαν φιάσκο...
-Θυσιάζουν οι αλήτες με σειρά πολιτεύονται
Μέρες δουλείας για σκυλιά εκπαιδεύονται
αλμύρα η καρδιά μου που λύθηκε θάλασσα
τι έχω πια γιε μου που όλα τους τα δωσα;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
