| |
τη θλίψη μου την κράτησα
στις ερημιές ενος αβάσταχτου μου ονείρου
στ’αχνάρια σου περπάτησα
μέχρι και τα σύνορα του άπειρου σου μύρου
βουτάω πια μέσα σε θάλασσες αρωμάτων
ταξίδια στου κορμιού σου τις ακτές
βουλιάζω αδιάκοπα σε θάματα θαμάτων
υμνώντας τις παραδείσιες χαρές
φαίνεται ο έρωτας τον κόσμο καταυγάζει
δεν τον παλεύει δισταγμένη ούτε η καρδιά
τον δέχεται ανενόχλητη και κατευνάζει
κάθε τρελλός χορός της τώρα σταματά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
