| |
Για πόσο καιρό δεν έψαχνα να σε βρώ
σ’εκείνα τα σπασμένα του καθρέφτη
στη λησμονιά που καίει τον ουρανό
κι όλο συντρίβεται και πέφτει
Καθώς γυρνώ ξανακοιτάζοντας τη ζωή.
Θα δώ το έμψυχο πρόσωπό σου
τότε η χαρά μου θα κορυφωθεί
απο το φώς το ροδοκόκκινό σου
Τα τραγούδια απ’ τα χείλη μου θα βγουν
του πάθους άτι που σκορπάει την καταιγίδα
εσύ θα ξέρεις,για σένα μονάχα θα μιλούν
την φωνή μου αφού πλημμύρισε η ελπίδα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
