| |
Κάποτε ένας αγρότης, που ΄χε τρία παιδιά
τα ΄βλεπε να μαλώνουν, σχεδόν καθημερινά.
Όταν πλησίαζε όμως, το τέλος του να ΄ρθεί
μπροστά του, τους τρεις γιους του, να έλθουν τους καλεί.
Να τους συμφιλιώσει, έχοντας τον σκοπό
«Ένα δεμάτι βέργες, τους λέει, φέρτε εδώ».
Του το ΄φεραν εκείνοι, χωρίς χρονοτριβή
κι ενέμεναν ν΄ ακούσουν, τι έχει να τους πει.
Αφού έδωσε ο αγρότης, στον έναν του τον γιο
αμέσως το δεμάτι, «Σπάσ΄ το, του λέει, στα δυο».
Ο γιος του (ο μεγάλος), μάταια επιχειρεί
καθόσον το δεμάτι, να σπάσει δεν μπορεί.
Σειρά παίρνει ο μεσαίος, (ο δεύτερός του) γιος
το προσπαθεί κι εκείνος αλλά ανεπιτυχώς.
Και με τον τρίτο γιο του, το ίδιο θα συμβεί
αφού η προσπάθειά του, άκαρπη θ΄ αποβεί.
Και έτσι ο αγρότης, ύστερα απ΄ όλα αυτά
τραβά απ΄ το δεμάτι, τρεις βέργες μοναχά.
Δίνει από μια κατόπιν, σε κάθε του παιδί
τη βέργα του να σπάσει, μόνος του, τού ζητεί.
Πανεύκολα τις σπάνε, τις βέργες οι τρεις γιοι
κι ακούνε απ΄ τον αγρότη, μετά, μια συμβουλή:
«Αν μείνετε ενωμένοι, πάντα κι οι τρεις μαζί
σαν τούτο το δεμάτι, θα ΄σαστε δυνατοί
ενώ αν είστε μόνοι, καθένας, στη ζωή
να σας συντρίψει κάποιος, εύκολα θα μπορεί»…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
