| |
inokrini
03-02-2024 @ 01:16 | Δεν είναι μόδα πια τα γκρι, τα σκούρα χρώματα
γιατί κανείς δε συγχωρεί τέτοια συμπτώματα.
Φόρεσε κόκκινα βαθιά να κάνεις θαύματα
να μη φανεί η μαχαιριά μήτε τα τραύματα.
Κι ύστερα φόρεσε μαβιά να δεις που ίδρωσες
αφού με αίμα και λεφτά όλους τους πλήρωσες.
::love.:: ::love.:: | | Spartinos
03-02-2024 @ 09:36 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | koyloykakoselias
03-02-2024 @ 11:50 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Καλημερα Γιαννη | | heardline
03-02-2024 @ 14:52 | Ο Θεός είναι ο Κος Ελευθερίου, έτσι;
Δεν είμαι εγώ.
Ούτε μπορεί ο καθένας επίδοξος εραστής τής τέχνης,
που ελπίζει ότι μπορεί να φτιάξει τέτοια αριστουργήματα,
να το καταφέρει τελικά.
Ο μεγάλος αυτός ποιητής και στιχογράφος, που άφησε εποχή
με όσα έγραψε, συνήθιζε να λέει ότι οι μισοί Έλληνες είναι
ποιητές (με την εντύπωση αυτή, δηλαδή, μέσα τους) και άλλοι
μισοί κριτικοί τέχνης, που θα δικαιούνταν να κρίνουν και κάθε
αυτοανακηρυσσόμενο ως ποιητή.
Είναι μία κατηγορία από μόνη της ξεχωριστή η στιχογραφία.
Βέβαια είναι αναφαίρετο δικαίωμα τού καθενός να θεωρεί
ότι αυτά που γράφει είναι τα κορυφαία για μελοποίηση.
Από την άλλη όμως προκαλούν το γέλιο σε όσους έχουν σώας
τας φρένας τους, σχετικά με το τι σημαίνει στίχος για τραγούδι.
Επίσης όσοι που ασχολούνται στα σοβαρά με την ποίηση, πάλι δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορούσαν να γράψουν τραγούδια. Και σοβαροί,
μεγάλοι ποιητές. Αλλάζει εντελώς ο τρόπος σύνθεσης εκεί.
Αυτά τα λίγα για τούς επίδοξους των στίχων για μελοποίηση.
Ο κ. Μάνος Ελευθερίου ήταν ένας ταλαντούχος ποιητής/στιχουργός.
Δύσκολο είναι βρεθούν αντικαταστάτες του, στο είδος του.
Ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται και ο «πραγματικός» Θεός ας τον
αναπαύει μέσα στον παράδεισο, αφού και όλοι μας τον έχουμε μέσα μας,
στον, ας τον πούμε, παραδεισάκο καθότι και υποκειμενικός και μικρός.
Εγώ θα αναρτώ τέτοια πράγματα, μη και οι επίδοξοι κουρνιάσουν σε
χαμηλότερα όνειρα και προσπαθήσουν «σιωπηρά» να φτιάξουν αυτό
που έχουν στο νου τους, με ταπεινότητα όμως, καθότι είναι μετριότητες.
Εδώ, αυτός ο χώρος λειτουργεί ανταγωνιστικά αλλά και βασανιστικά
προς όλους τούς συνευρισκόμενους.
Ποιος θα πάρει τα περισσότερα σχόλια από τα δήθεν ονόματα τού χώρου, καθώς και κάποια αγαπημένα, είναι ο επιτυχημένος ποιητής
ή στιχουργός, που ο ίδιος ψηφίζει τον εαυτό του και τον χρίζει ποιητή.
Ερωτώ όμως: Θα τόλμαγε να εκδώσει ένα βιβλίο, ή να στείλει τα
στιχάκια τους να λάβει απάντηση αν θα τα ήθελαν για τραγούδια;
Και είναι πονηρή η ερώτησή μου βέβαια, διότι αν το είχαν με σιγουριά
κατά νου, θα το είχαν ήδη πράξει, που δεν το έχουν κάνει τελικά. θα τρώγανε τα μούτρα τους. Θα γέλαγε και το παρδαλό κατσίκι με αυτούς.
Ούτε και ένας βαρύς λαϊκός τροβαδούρος δε θα δεχόταν να τα τραγουδούσε.
Καταλαβαίνεις, με αυτό που προανέφερα, σε τι κακό χάλι βρίσκονται
όλα αυτά τα στιχάκια των επίδοξων στιχουργών.
ΟΥΔΕΝ ΕΠΙΣΚΙΑΣΜΕΝΟ, ΚΡΥΠΤΟ ΑΠΌ ΤΟΝ ΗΛΙΟ.
ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΜΑΓΚΑΣ, ΒΓΑΖΕΙΣ ΕΞΩ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΑΥΤΟ
ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ «ΜΟΝΟ» ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗΣ ΑΠΟΨΗ.
ΕΔΩ ΜΑΓΚΕΣ ΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ, ΕΞΩ ΟΜΩΣ ΟΥΔΕΙΣ.
ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΑΓΚΑΣ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΜΑΓΚΑΣ.
::wink.:: ::wink.:: ::wink.:: | | heardline
03-02-2024 @ 20:08 | Να κινδυνεύει το σπίτι σου το «αχτύπητο»
Και η τελευταία μόδα, πλέον ''αλύπητη'',
να κινδυνεύει το σπίτι σου το «αχτύπητο»
που να χτυπάει, σε πλειστηριασμό, αήττητη
αμάχη φόνισσα να πάρει περιζήτητο.
======================================
Στίχοι: Ιωάννης Λύρας
Πάντως, ειλικρινώς, στιχουργός δεν δηλώνω.
| | heardline
03-02-2024 @ 22:30 | Στιχουργός δε δηλώνω
Στιχουργός δε δηλώνω
και καημό εκδηλώνω.
Λόγια-λόγια χαμένα
τι κι αν είναι γραμμένα;
Νεκροθάφτης τα πάω
εκταφή δε ζητάω.
Μαρμαρένιες φιγούρες
τόσες δα μινιατούρες.
Πως πονάει η τέχνη
η παλέτα μου ζέχνει.
Χρώματα όλα στο μαύρο
το πινέλο μου λάβρο.
Στιχουργός δε δηλώνω
μ' ότι γράφω μαλώνω.
Σχίζω, κάτω πετάω
το εγώ μου βαράω
Στιχουργός τα βροντάω
ούτ' εμένα μασάω...
::wink.:: ::wink.:: ::wink.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
