| |
Αναλογίζομαι τις ομορφιές του κόσμου...
Όσες δεν έγιναν από ανθρώπου χέρι.
Όσες αντέχουν στης προόδου το μαχαίρι...
και δεν αλλοίωσε το πέρασμα του χρόνου.
Τις πλέκω όλες στου μυαλού μου το υφάδι...
Τον ουρανό με το γαλάζιο της ημέρας,
τα δειλινά με τις ανταύγειες της καλντέρας...
και τα διαμάντια του, που αστράφτουν στο σκοτάδι.
Φέρνω τις θάλασσας την απεραντοσύνη...
που σαν τη σκέφτομαι ο νους μου ταξιδεύει.
Που ακόμα κιαν αφροκοπά με γαληνεύει...
και μιά παράξενη μου δίνει χαρμοσύνη.
Φέρνω τις φύσης τα αστείρευτα τα κάλλη...
που ξεπερνούν και ένα τέλειο ζωγράφο.
Τις μελωδίες που ζητούν ασματογράφο...
κι αν αφεθείς σε οδηγούν σε παραζάλη.
Όλα τα βρίσκω καμωμένα με σοφία...
Με νόμους άριστους και τέλειες εξαιρέσεις.
Με αταξίες αναγκαίες και αιρέσεις...
δίχως παρέμβαση και μηχανοραφία.
Ένα μονάχα βρίσκω λάθος καμωμένο...
Το ανεξέλεγκτο της δύναμης του ανθρώπου.
Θαρρώ αγγίζει τους κανόνες του ατόπου...
νά ναι το μέλλον μας στην τύχη δομημένο.
Αν είχα δύναμη τον κόσμο να αλλάξω...
θ'άλλαζα μόνο την ανθρώπινη τη σκέψη.
Το λογισμό, θα φτιαχνα χάκερ να χακέψει...
κακό και άδικο, με μιάς να τα πατάξω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
