| |
| | Συνανθρωπος |  | | | λέω, πίστη μέσα μου, έχοντας τρανή, «κάνε αγάντα κι η κορφή όπου να ‘ναι, φτάνει !» … | | |
ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΣ (Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2024)
Κάθε που τελειώνει η έρμη υπομονή,
πριν σκορπίσω σαν φτερό στ άδειο ποτάμι,
λέω, πίστη μέσα μου, έχοντας τρανή,
«κάνε αγάντα κι η κορφή όπου να ‘ναι, φτάνει !» …
Λίγο ακόμα για ν’ ανέβουμε πιο πάνω,
εαυτέ μου !
παραπέρα απ’ της σιωπής την ερημιά,
τη γυμνή ψυχή, θεριό στ’ αλώνι κάνω,
αλήθεια θεέ μου !
που βρυχάται και δεν μοιάζει με καμιά …
Κάποια νύχτα ερημική, χωρίς ψυχή,
μοναχός μου !
κάθε στάλα από τη χάρτινη βροχή,
ήπιε, μέθυσε από ‘κει γουλιά-γουλιά
ο καημός μου !
σεργιανίζοντας το’ νου μου, στα παλιά …
Περπατώντας στο χωράφι του παππού,
μες στ’ αόρι !
ναρκοπέδιο συνάντησα πιο κάτω,
και χτυπήθηκα απ’ τη δίνη του καιρού,
στ’ ανηφόρι !
σαν τον πρίγκιπα, που πολεμά το’ δράκο …
Δεν θ’ αφήσω το σταυρό που κουβαλάω
και σαλεύοντας σκυφτός, τον έχω επ’ ώμου,
απ’ τα πιο βαθιά μικράτα φεύγω, πάω
πέρα απ’ τ’ όνειρο, για να ‘βρω τ’ όνειρο μου …
Κι αν θεός δεν είμαι, μέσα μου φυλάω
φως, να μη χαθώ στα μεσακά του δρόμου,
είμαι άνθρωπος, μα ξέρω ν’ αγαπάω,
το’ συνάνθρωπο, όσο και τον εαυτό μου …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | “k©sm!m@” | | | |
|
koyloykakoselias
16-02-2024 @ 14:21 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Καλο μεσημερι Κωστα | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
