| |
Ο Ταμπασκο ειχε την ιδεα αλλα βαριοταν να την αναπτυξει σε ενα κειμενο μια ιστορια.
Το γραψιμο για αυτον ηταν χασιμο χρονου αφου δεν μπορουσε να γραψει ενα μπεστ σελερ να τα οικονομησει.Μονο κατι αλλοκοτες υπαρξιακες ιστοριες με αιμα σπερμα και παραφροσυνη.Ποιος να ασχοληθει με ενα τετοιο υλικο;Οχι πολλοι.Σιγουρα οχι πολλοι.Δυστυχως αυτος ηταν και στα 48 ηταν αδυνατον να αλλαξει κι αν αυτο γινοταν
θα χειροτερευε για να τα λεμε ολα.
Σπαταλουσε πολλες ωρες σε ενα κρεβατι και σε μια καρεκλα και ελαχιστες στιγμες ορθιος.Ορθιος πηδαγε την Ποπη εξαιτιας ενος προβληματος της στην μεση.Για τις δουλειες του ειχε το αυτοκινητο.Βασικα εμοιαζε εξαιρετικα με τους γειτονες αν εξαιρεσεις το θεμα δουλειας οικογενειας θρησκειας πατριδας που δεν το ειχε και ευγνομονουσε το Τιποτα που δεν το ειχε.
Διεφερε ομως κι οτι ειχε την ιδεα αλλα οπως εχει γραφτει ηδη βαριοταν να την αναπτυξει.Ισως γιατι δεν ηταν στην πραγματικοτητα γραφιας συγγραφεας αν θες.
Ποτε του δεν ενιωσε τετοιος κι αρα δεν ειχε κανενα οραμα να ξεπληρωσει.Μπηκε στο χωρο ως παρεισακτος και υπεθετε θα εφευγε ως κατατρεγμενος.
Μεσα στο χασιμο του σκεφτηκε να πουλουσε την ιδεα του.Τι ηλιθια ιδεα σκεφτηκε 2 σεκοντ μετα.Ποιος θα αγοραζε μια ιδεα εκ των προτερων;Γουρουνι στο σακι-κανενας.Αν την ελεγε βεβαια πριν πληρωθει ο ενδιαφερομενος μπορουσε να την χρησιμοποιησει κι αντε μετα βγαλε ακρη με τα πνευματικα δικαιωματα.Μπορουσε να την κατοχυρωσει αλλα βαριοταν πιο πολυ και απο το να την χρησιμοποιησει.
Υστερα τουμπαρε η φαση απο την πολυ σκεψη κατεληγε οτι "η ιδεα" ηταν μια παπαρια και μιση που κανεις δεν θα βρισκοταν να την ακουσει να την κλεψει να την κανει κτημα του ακομα κι αν του χαριζοταν.Ναι σκεφτοταν επρεπε να την διαγραψει απο το μυαλο του οπως τοσες και τοσες αλλες που γεννουσε τουτο το καμμενο μηχανημα που ειχε μεσα στην χοντροκεφαλα του
Εμεινε σε αδρανεια μια εβδομαδα.Ετρωγε κονσερβες επινε καφεδες εβλεπε τον Ολυμπιακο μπασκετ-ποδοσφαιρο επινε τα ψυχοφαρμακα του πηδαγε στο ορθιο την Ποπη και επαιζε κινο.Σε μια φαση λιγο μετα το σεξ ξεφουρνισε την ιδεα του στην Ποπη.
Ποπη-Πας καλα;
Ταμπασκο-Ποτε δεν ενιωθα καλυτερα-γιατι ρωτας;
Π-Τι μαλακιες μου τσαμπουνας;
Τ-Ενταξει ποτε δεν ειπα οτι ειμαι ο Κοελιο.
Π-Καμμια σχεση.Απλα αυτα που μου λες ειναι ασυναρτησιες.
Τ-Τοσο πολυ να εχω πεσει εξω;
Π-Μερικες φορες δεν σε αναγνωριζω.Σαν να χανεσαι σε μια μαυρη τρυπα βλακειας.
Τ-Τι εννοεις;.
Π-Εννοω αυτο που εννοω-Τι δεν καταλαβαινεις;
Τ-Απλα σου ειπα την ιδεα μου-Μπορουσες να πεις οτι δεν σου αρεσει.
Π-Ποιος σου ειπε οτι ειναι ιδεα σου;
Τ-Δεν σε πιανω.
Π-Δεν ειναι ιδεα σου.Σιγουρα δεν ειναι ιδεα σου.
Τ-Αρα καποιος με προλαβε.Στον λογο μου δεν αντεγραψα.Απλα μου ηρθε στο μυαλο.
Π-Ξαναρχισες τα ναρκωτικα;
Τ-Οχι
Π-Το αλκοολ;
Τ-Οχι
Π-Πινεις τα ψυχοχαπακια σου;
Τ-Αδιαλειπτως
Π-Τοτε απλα εισαι μαλακας.Δεν υπαρχει γιατρεια γι αυτο.
Τ-Ποπη μου μην μου μιλας τοσο σκληρα-θες να μου δημιουργησεις ψυχολογικα;
Π-Αντε να χαθεις ζωντοβολο.Εγω φταιω που ασχολουμαι μαζι σου.
Τ-Διορθωνω-εγω ασχουλουμε μαζι σου-εγω σε αγαπω κι εσυ αγαπιεσαι-old time school.
Π-Παντως πιστευω οτι εισαι σε υποτροπη.
Τ-Εξαιτιας της ιδεας μου;
Π-Εχεις κακη μνημη αλλα δεν εχεις και αλτσχαιμερ.Ολο αυτο που περιγραφεις σαν ιδεα σου υπαρχει ηδη οχι στο μυαλο καποιου συγγραφεα αλλα στην πραγματικη ζωη.Ζουμε περιμενοντας να πεθανουμε.Εχουμε απο γεννισιμιου μας ενα ψηφιακο ρολοι ενφυτευμενο στο δεξιο ματι μας που μετραει αντιστροφα τον χρονο.Με την χρηση ενος μικροσκοπικου κουμπιου μπορουμε να δουμε ποσο μας απομενει-χρονος εννοω χρονια μηνες κτλ.Οταν μηδενισει πεθαινουμε.Ετσι ολοι ξερουμε ποτε θα πεθανουμε.Το ρολοι θα ανατιναχτει και τα μυαλα μας θα κολλησουν στους τοιχους ή οπου σκατα ειμαστε.
Ο Ταμπασκο που ενιωσε πολυ μαλακας βρηκε το κουμπι εκει που τελειωνε το δεξι του φρυδι και το πατησε.Τριαντα χρονια δυο μηνες 6 ωρες 50 δευτερα-Τριαντα χρονια δυο μηνες 6 ωρες 49 δευτερα .Κοιταξε την Ποπη σαν να μην την αναγνωριζε.Κατι τον εκανε να ξεχασει σε τι κοσμο ζουσε.Καλυτερο;Χειροτερο;Απλα διαφορετικο.Ισως ετσι ησουν σε εγρηγορση ζουσες πιο εντονα οι στιγμες περνουσαν πιο ομορφες.Ισως παλι βρισκοσουν σε πανικο υστερια σοκ τρομο βλεποντας την κλεψυδρα να αδειαζει.Αναλογα στον ανθρωπο.Αραγε δεν λαθευουν τα ρολογια;Αναρωτηθηκε.
Π-Οχι ποτε δεν εχει γινει λαθος ειπε η Ποπη σαν να διαβασε την σκεψη του.
Τ-Το δικο σου το ρολοι τι λεει;Ποσος χρονος σου μενει;
Π-Εισαι σιγουρος οτι θελεις να το ξαναπερασεις αυτο;
Τ-Τι εννοεις;
Π-Μου μενει μια ωρα.
Τ-Τι λες;
Π-Μια ωρα.Την τελευταια μου ωρα που αποφασισα να την περασω μαζι σου. στο ψυχιατρειο.
Τ-Στο ψυχιατρειο.Τι δουλεια εχω εγω στο ψυχιατρειο;
Π-Νευρικος κλωνισμος και ολικη αμνησια οταν αποφασισα να σου δειξω το ρολοι μου και το ποσο μου εμενε.Οι γιατροι ειπαν οτι επανερχεσαι σταδιακα για αυτο και το θεατρο απο μερους μου.Τωρα καταλαβα ποσο με αγαπουσες.Εφτιαξες ενα δικο σου κοσμο ταχα οτι εισαι συγγραφεας για να αντεξεις την αληθεια.Ετσι να μαι.Πανω στην ωρα.
Τ-Ποπη μου καρδουλα σαν να ξυπνησα απο ονειρο και να αντιμετωπιζω μια πραγματικοτητα που μοιαζει με εφιαλτη.
Π-Εχουμε πενηντα-πεντε λεπτα.Αλλοι δεν εχουν καν τοσο.
Τ-Ποιος πουστης εφτιαξε τουτα τα ρολογια του θανατου-ποιος σαδιστης;
Π-ΑΟλα ξεκινησαν απο τον μεγαλο ωρολογοποιο.Εναν προγραμματιστη που εφτιαξε αυτον τον κοσμο..Ο μεγαλος ωρολογοποιος.Δοκιμαζει την ακριβεια των ρολογιων του για να διασκεδασει την πληξη του να διασκεδασει με την ανυποφορη υπαρξη του εις στο διηνεκες.
Τ-Κι εμεις τι ειμαστε τα πειραματοζωα του;
Π-Δεν ξερω
Ο Ταμπασκο πηρε στην αγκαλια του την Ποπη.Μπηκε μεσα της κι εμεινε εκει γυμνοι με τα ρολογια τους.Κι οταν ηρθε η ωρα οταν εμεναν μερικα δευτερα ο Ταμπασκο
που τα ειχε θυμηθει ολα οταν την ενιωσε να του σφιγγει το χερι του καθως ψυχοραγουσε ψαχουλεψε την αριστερη μερια του κεφαλιου του βρηκε ενα κουμπι και το πατησε.Ηταν το κουμπι
που καποιος μπορουσε να αφαιρεσει προωρα την ζωη του.Ηταν το κουμπι της αυτοκτονιας.Ηταν καταβαθος φιλεσπλαχνος ο μεγαλος ωρολογοποιος.Αντι να περιμενεις παθητικα τον θανατο σου πηγαινες εσυ προς αυτον.
Της εσφιξε δυνατα κι εκεινος το χερι.Σιγα σιγα η δυναμη της ελαττονοταν το ιδιο και η δικη του
Καταλαβε την καρδια του να χτυπαει αργα και πιο αργα κι υστερα να σταματα
Η τελευταια του σκεψη ηταν αυτην.Τον κοιτουσε με καρφωμενα τα ματια.Ακουστηκε μια τρομερη εκρηξη.
Ο ωρολογοποιος εβλεπε και ξαναβλεπε το φιναλε του ταμπασκου και της ποπης στο λαπτοπ του.
Δεν μπορουσε να καταλαβει την ηλιθια εννοια της αγαπης.Την θεωρουσε γνωρισμα των αδυνατων.Οσοι δεν μπορουν να ειναι αυταρκεις με την υπαρξη τους ηταν λειψοι χρειαζοντουσαν καποια αλλλο μισο.Ομως ηταν τοσο αληθινο.Εκεινοι πιστευαν σε αυτη
πιο πολυ απο τον Θεο.Κι οταν εκεινο το βραδυ χακαρε ταυτοχρονα ολους τους υπολογιστες σμαρτφον του πλανητη κι εμφανιστηκε σαν ιος και τους ειπε οτι ειναι δημιουργηματα του και τους εξηγησε για τα ρολογια το δεξι το αριστερο.Ο πανικος που προκληθηκε.Ποσες αυτοκτονιες οσων δεν αντεξαν να ειναι δημιουργηματα σε ενα εικονικο κοσμο.Ξαφνικα αυτος ο παραλογος αδικος κοσμος μετατραπηκε σε μια διονυσιακη γιορτη.Δεν υπηρχαν πλουσιοι και φτωχοι εξυπνοι ή βλακες δυνατοι ή αδυναμοι.Ολοι κοιτουσαν τα ρολογια τους και ρουφουσαν τα δευτερολεπτα σαν σφουγγαρια.Ο ωρολογοποιος που αντικατεστησε τον Θεο και τα δημιουργηματα του.Ο ωρολογοποιος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
