| |
Μεγάλωσα στη μοναξιά κι εκεί θα παραμείνω
Είναι της μοίρας μου γραφτό, εγώ, τι θ’ απογίνω
Από παιδί το ένιωθα, το έβλεπα μπροστά μου
Η τύχη μου, πως έφευγε, συνέχεια από κοντά μου
Φιλίες, αγάπες, συγγενείς, χανόντουσαν στο χρόνο
Και η ψυχή μου γέμιζε, με δάκρυα και πόνο
Έχει η ζωή μια διαδρομή κι εκεί θα παραμείνω
Είναι ο δρόμος δύσκολος, μα εγώ θα επιμείνω
Απ’ την πορεία μου αυτή, ποτέ δε θ’ αποκλίνω
Κι όσα έρθουν σε αυτή, την πόρτα δε θα κλείνω
Αν έρθει κάποιος άνθρωπος, θα τον καλωσορίσω
Και αν θέλει να φύγει, αμέσως θα αφήσω
Ό,τι και να συμβεί, εγώ, θα προχωρώ
Το ξέρω πέρασα πολλά, μα δεν υποχωρώ
Μεγάλωσα στη μοναξιά κι είναι σα μια παγίδα
Όλα μου τα βιώματα, που έζησα και είδα
Από τη μία το μυαλό, παιχνίδια να σου κάνει
Κι από την άλλη, η αντοχή, αρχίζει και τα χάνει
Φιλίες, αγάπες, συγγενείς, χανόντουσαν στο χρόνο
Και η ψυχή μου γέμιζε, με δάκρυα και πόνο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
