| |
ΚΑΚΟΦΗΜΑ ΣΤΕΝΑ (Τετάρτη 6 Μαρτίου 2024)
Πέφτει μια χάρτινη βροχή,
νύχτα θανάτου ερημική,
και τρίζει …
Φοβάται η σκέψη μοναχή,
που ‘χει ξεμείνει, στα κακόφημα στενά,
του Γκύζη …
Στο ναρκοπέδιο του νου,
η πόρνη ανάγκη
βάζει την ψυχή υποθήκη …
Κι απογυμνώνεται
στη στράτα του λυγμού,
για κάθε ερχόμενου καημού
το αντριλίκι …
Ένας παλιός, τρελός καιρός,
σαν το θεριό βρυχάται
στης πληγής τ’ αλώνι …
Χωρίς σπαθιά παλεύει,
μοιάζει πρίγκιπας τρανός,
παλιός θεός,
τον δράκο της φωτιάς σκοτώνει …
Μες στο χωράφι του παππού,
λάγνες, παρθένες αδερφάδες
‘σπειραν κάτι …
Κάτω απ’ το φως του κεραυνού,
γιατί διψάσανε
για έρωτα κι αγάπη …
Αγάπη έψαχνα να βρω
κι εγώ μες στην ομίχλη
που ‘χει τ’ όνειρο μου …
Έκανα αγάντα,
για ν’ αντέξω τον σταυρό,
να μην κιοτέψω εκεί
στα μεσακά του δρόμου …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
