| |
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΕΛΗΣΑ ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΊΝΕΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ,ΤΙΣ ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΤΡΕΛΛΕΣ,ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΕΦΕΡΝΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ, ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ...
ΕΒΑΛΑ ΣΕ ΣΕΙΡΑ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΡΑΨΑ ΑΥΤΟΤΟ....ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΜΜΕΤΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ.
ΤΟ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ ΤΩΡΑ(70+) ΠΡΟΣ ΓΝΩΣΗΝ....ΜΕΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ...ΣΥΜΜΕΡΙΖΟΝΤΑΙ !
ΜΕΝΟΥΜΕ ΟΡΘΟΙ
Παλι στις δοξες σου και χτες σε ξαναντικρισα
Και μου ζωντανεψες και παλι την ελπιδα
ορθη όπως παντα αρχοντισα και ριγισα
ειχα βδομαδες να σε δω όπως σε ειδα...
Ολορθοι μενουμε ακομα δεν γερασαμε...
Και σ εφτησα ξανα μην σε ματιασω...
από την ομορφη ζωη μας που περασαμε
τι να σκεφθω και τι να περιγραψω...
Χρονια πολλα, χρονια καλα, ηρθαν στη σκεψη μου
κι αναπολω οσα περασαμε καλη μου
τις παιδικες αθωες στιγμες της γνωριμιας μας
οταν σε χαιδευα και σ ελεγα… πουλι μου!
Πουλακι ακομη και στα πρωτα σου πεταγματα
οταν σ ακουμπαγα γλυκα μου κελαιδουσες
το χαδι σου πρωτογνωρο ηταν πελαγο
κιοταν ξυπνουσες με χαρα με πλημυρουσες.
Οι ομορφιες σου λιγο λιγο μεγαλωνανε
αρχαιου αγαλματος πανεμορφο κομματι
τα ολοξανθα μαλακια σου απλωνανε
για να στολισουνε της νιοτης μου το αλατι.
Θυμαμαι ποσο γρηγορα μεγαλωνες
φουσκωνες, σηκωνες περηφανο κεφαλι
κιοταν εγω στα ανηφορια κουραζομουνα
εσυ μου ζηταγες ναρχισουμε ,και παλι..
Στην ηλικια τη χρυση της εφηβειας μας
οταν δεν σουφταναν τα ψευτικα παιχνιδια
αγνωστα μερη με οδηγουσες να γνωριζουμε
κιολο καινουρια μου οργανωνες ταξιδια.
..κι ηταν αξεχαστα εκεινα τα ταξιδια μας
ησουν της ζουγκλας της παρθενας το λιονταρι
ποτε γυριζαμε με θηραμα και τροπαια,
η ποτε θυματα στο ιδιο το σαφαρι.
οπου σε δανειζα χαρα και γλυκα σκορπιζες
κι οπου σε εβαζα μπαινοβγαινες με..χαρη
με καθε δακρυ σου στα ουρανια με ανεβαζες
συντροφε ακουραστε λεβεντη παληκαρι.
Ωριμαζες σαν τζεντελμαν σαν αρχοντας
και σηκωνοσουν οταν εβλεπες κυρια,
σαν φημη στομα στομα κυκλοφοραγες
και ψυχηκαρης στης στιγμης την συγκυρια.
Η φυση και τα αστερια ηταν η στεγη μας
Οι αμμουδιες κι οι ερημιες ηταν κρεβατι
κιοταν το πρωτο αυτοκινητο αποκτήσαμε
το πισω καθισμα μας φανηκε..παλατι!
.......
Οταν τα πρωτα μας τα ...αντα τα αφησαμε
κιεπρεπε πια να μπουμε σε αλλο δρομο
παλι μαζι εσυ και γω αποφασισαμε
των παντρεμενων να τηρησουμε...τον νομο.
Ετσι βαδισαμε και τωρα στα εβδομηντα μας
προσεχοντας παγιδες και σειρηνες,
αητοι ομως που χασαν τα λημερια τους
κι απ το κοτετσι τωρα κραζουνε σαν χηνες...
Τωρα...στο νομιμο κιαυτο αραια και ανοστο
Ονειρα μειναν οι αρπαχτες και οι...ξεπετες...
τρεμεις τον ισκιο τα παιδια και τα εγγονια σου,
Της καθως πρεπει κοινωνιας οι ...ετικεττες
Μαζι ως το τελος...συνεχιζεται η πορεια μας
μια ευχη στο αγνωστο που ερχεται με δεος
Ας μην προδωσουμε ποτε την ιστορια μας
καιραγιο συντροφε, οσο μπορεις μεινε ακμαιος
Μα οταν θα γινει η φρικτη για παντα πτωση σου
κι αποσταμενος μαχητης κι εγω πριν πεσω,
θα σε κρατω με σεβασμο και με συγκινηση
εκει που κρεμεσαι απο λαθος...μη σε χ.σω……
Οι αναμνησεις μιας ζωης με κατακλιζουνε
ειν ολα αληθεια και δεν ειναι υπερβολη
εγω σας ανοιξα τα φυλα της καρδιας μου
κιεσεις θα λετε της ψ..ής του το βιολι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
