| |
Κάπου βαριά μεσάνυχτα, ρωτάω την καρδιά μου
« Πώς είσαι τώρα άραγε, που είναι μακριά μου; »
Κι ένας κόμπος στο λαιμό, είναι η απάντησή της
Το ράγισμα που έχει πια, τρώει τη δύναμή της
Ραγισμένη μου καρδιά, κουράγιο θα περάσει
Ρώτα και λίγο το μυαλό, που θέλει να ξεχάσει
Κανείς δεν υποσχέθηκε, πως ήταν για να μείνει
Μάζεψε τα κομμάτια σου, που έχουν απομένει
Κάπου βαριά μεσάνυχτα, ρωτάει η καρδιά μου
« Μήπως είναι καλύτερα, να μείνω μοναχιά μου ; »
Ξέρω δεν είναι εύκολη, καθόλου η αγάπη
Μα, δε θα διάλεγα ποτέ, αυτό το μονοπάτι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
